اسم دختر م

مشك ناز :    (اَعلام) (در شاهنامه) نام يكي از چهار دختر آسيابان كه به همسري بهرام گور در آمدند.     اسم مشک ناز در لغت نامه دهخدا مشک. [ م ُ / م ِ ] (اِ)... ناف آهوی خطائی است و عربان ...

مسعوده :    (عربي) (مؤنث مسعود) (در قديم) خجسته، مبارك، + ( مسعود. 1- و 2-     اسم مسعوده در لغت نامه دهخدا مسعود. [ م َ ] (ع ص ) ضد شقی. نیکبخت شده و نیکبخت (و آن از فعل سُعِد و ...

مَستوره :    (عربي) (مؤنث مستور) 1- (در قديم) (به مجاز) مستور، پنهان، پوشيده؛ 2- (در قديم) (به مجاز) پارسا، پاك دامن، پرهيزگار، داراي پوشش و حجاب؛ 3- (به مجاز) نجيب و پاك دامن مانند پارسايان، پرهيزكارانه.     اسم مستوره در لغت ...

مستانه :    1- (به مجاز) سرخوش و شاد، همراه با سرخوشی و شادی؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) با حالت سرخوشی و سرمستی.     اسم مستانه در لغت نامه دهخدا مستانه. [ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی، ...

مژگان :    1- مژه‌ها، موي پلك چشم؛ 2- (در اصطلاح عشاق) اشاره به سنان و نيزه و پيكان و تير كه از كرشمه و غمزه‌هاي معشوق به هدف سينه‌ي عاشق مي‌رسد، دارد.     اسم مژگان در لغت نامه دهخدا مژگان. [ م ...

مژده :    خبر خوش و شادي بخش، بشارت، مژدگاني.     اسم مژده در لغت نامه دهخدا مژده. [ م ُ دَ / دِ ] (اِ) بشارت. خبر خوش. (ناظم الاطباء) (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). نوید. شادی و خوشحالی. (ناظم الاطباء) ...

مُزَيَن :    (عربي) تزيين شده، آراسته. [اين كلمه چنانچه مُزَيِن /mozayyen/ تلفظ شود به معني «آرايشگر» است].     اسم مزین در لغت نامه دهخدا مزین. [ م ُ زَی ْ ی َ ] (ع ص ) مرد پیراسته موی. (منتهی الارب ) ...

مريم :    1- (در گياهي) گل سفيد خوشه‌اي خوشبو و داراي عطر با دوام، و نيز گياهي علفي، پايا و زينتيِ اين گل كه از خانواده‌ي سوسن است و پياز دارد؛ 2- (اَعلام) 1) نام سوره‌ي نوزدهم از قرآن ...

مُرَوه :    به معني مُرَوَح است كه بسيار خوشبو و معطر كننده است، خوشبوي شده، بوي عطر گرفته. [چنانچه اين كلمه به فتح اول (مَروه) تلفظ شود محلي است كه حاجيان در مراسم حج بين آن و صفا «سعي» ...

مُرواريد :    1- (در مواد) توده‌ي سخت، گِرد، كوچك و درخشان به رنگ سفيد نقره‌اي يا خاكستري مايل به آبي كه در بعضي از صدفهاي دريايي يافت مي‌شود و از سنگهاي قيمتي است، دُرّ، لؤلؤ؛ 2- (در گياهي) نوعي ...

مُروا :    (در قديم) فال خوب در مقابلِ مرغوا.     اسم مروا در لغت نامه دهخدا مروا. [ م َرْ ] (اِ) اسم هندی مرزنجوش است. (از مخزن الادویة). مروا. [ م ُرْ ] (اِ) فال نیک و دعای خیر. (جهانگیری ) (برهان ...

مَرمَر :    1- (در علوم زمين) نوعي سنگ دگرگون شده‌ي آهكي كه به علت زيبايي در كارهاي مجسمه سازي و نماسازي ساختمان‌ها به كار مي‌رود؛ 2- (به مجاز) سفيد چهره و زيبا.     اسم مرمر در لغت نامه دهخدا مرمر. [ م ...

مَرضيه :    (عربي) مرضي، پسنديده.     اسم مرضیه در لغت نامه دهخدا مرضیة. [ م َ ضی ی َ ] (ع ص ) مرضیه. تأنیث مرضی. پسندیده. مورد رضایت. مطبوع. خشنود. رجوع به مرضی و رضا و رضوان شود : یاأیتها النفس ...

مُرَصع :    (عربي) 1- آنچه با جواهر تزئين شده باشد، جواهر نشان؛ 2- (در ادبيات) ويژگي شعري كه آرايه‌ي ترصيع در آن به‌كار رفته باشد؛ 3- (در خوش‌نويسي) يكي از انواع خطوط عربي.     اسم مرصع در لغت نامه دهخدا مرصع. [ ...

مِرسده :    [مِرس = نام درختي، راش (فاگوس سيلواتيكا) + ده (پسوند مكان)]، 1- جنگل راش، جاي روئيدن راش؛ 2-(به مجاز) زيبا، با طراوت و خرم.(؟)     اسم مرسده در لغت نامه دهخدا مرس. [ م َ ] (ع مص ) به ...