اسم پسر عربی

عابدین :    (عربي) (جمع عابد)،    عابد. اسم عابدین در لغت نامه دهخدا عابدین . [ ب ِ ] (اِخ ) از مزارع قریه ٔ طالقان قم است . (از مرآت البلدان ج 4 ص 262). عابدین . [ ب ِ ] (اِخ ) (زین العابدین ...

عابد :    (عربي) آن كه بيشترين اوقات زندگي‌اش را به عبادت خدا و خلوت و مناجات با او مي‌گذرانَد، عبادت كننده. اسم عابد در لغت نامه دهخدا عابد. [ ب ِ ] (ع ص ) پرستنده ٔ خدا و ملتزم به شرائع ...

ظهير :   (عربي) 1- (در قديم) پشتيبان، ياور؛ 2- (اَعلام) ظهير فاريابي: [قرنِ 6 هجری] مشهور به ظهیرالدین طاهر ابن محمّد شاعر معروفِ ایرانی، که پس از سفر به خراسان، تبرستان و اصفهان، در تبریز اقامت گزید و در همانجا ...

ظفر :    (عربي) پيروزي، نصرت.   اسم ظفر در لغت نامه دهخدا ظفر. [ ظَ ف َ ] (ع اِمص ) پیروزی . فیروزی . نصرت . فتح . غلبه . کامروائی . دست یافتن . کامیابی . نجاح . به مراد رسیدن . استیلا. پیروز شدن . پیشرفت : به صدر اندر نشسته شهریاری ...

ظاهر :    (عربي) 1- آشكار، نمايان؛ بخش آشكار، هويدا، يا بيروني از هر چيز يا هر شخص در مقابلِ باطن؛ 2- (اَعلام) 1) ظاهر: ابونصر محمّد ابن ناصر خلیفه‌ي عباسی [622-623 قمری]؛ 2) ظاهر: علی ابن منصور خلیفه‌ي فاطمی مصر ...

طَيب :    (عربي) 1- پاك، پاكيزه، مطهر؛ 2- (در قد يم) آنچه پاك و مطبوع است. اسم طیب در لغت نامه دهخدا طیب . (ع ص ، اِ) بوی خوش . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). خوشبوی . عطر. بوی . داود ضریر انطاکی گوید: طیب ، بر ...

طهماسب :    (= تهماسب)، 1- دارنده‌ي اسب قوی؛ 2- (اَعلام) 1) (طهماسب) نام دو تن از پادشاهان صفوي.  طهماسب اول: دومین شاه صفوی [930-984 قمری] پسر و جانشین شاه اسماعیل، که در دوران سلطنتش ایران در جنگهای متعددی با ...

طه ‌حسين(طاها ‌حسين) :   (عربي) 1- از نام‌های مرکب،ا طه(طاها) و حسین؛  2- (اَعلام) [1973-1889 میلادی] اديب، نویسنده و دولتمرد مصری که در شش سالگی نابینا شد و با وجود آن به تحصیل در دانشگاههای مصر و فرانسه موفق شد ...

طه :    (عربي) (= طاها) (اَعلام) 1) بيستمين سوره از قرآن كريم داراي صد و سي و پنج آيه؛ 2) طه به لغتِ طي «يا محمّد» مي‌باشد يعني اي محمّد، و به قولي نام پیامبر اسلام(ص) مي‌باشد. + ن.ك. ...

طَلحه :    (عربي) 1- (در گياهي) درختي خاردار كه شترها از آن مي‌چرند؛ درخت موز؛ 2- (اَعلام) 1) [قرن اول هجری] صحابی پيامبر اسلام(ص) و از نخستین مسلمانان که بعدها در مخالفت با حضرت علی(ع) با زُبَیر همدست شد و ...

طاهر :    (عربي) 1- پاك، پاكيزه؛ 2- بي‌گناه، معصوم؛ 3- (در قديم) (به مجاز) بي آلايش و بي غش؛ 4- (اَعلام) 1) طاهر ابن عبدالله: چهارمین امیر [230-248 قمری] سلسله‌ي طاهریان، معروف به طاهر ثانی؛ 2) طاهر ذوالیمینین: [159-207 ...

طاها :    (عربي) (= طه)، ( طه. [طاها نگارش فارسيانه طه مي‌باشد]. اسم طاها در لغت نامه دهخدا طاها. (اِخ ) یا طه . نام سوره ٔ بیستم از قرآن کریم : پس از الحمد و الرحمن و الکهف پس از یاسین و ...

طالب :    (عربي) 1- خواستار، خواهان؛ 2- (در تصوف) سالك؛ 3- (اَعلام) سید محمّد طالب آملي [حدود 996- 1030 قمری] شاعر ايرانی، ملک الشعرای دربار جهانگیر، شاه هند، از پیشگامان سبک هندی در شعر. اسم طالب در لغت نامه دهخدا طالب ...

طارق :    (عربي) 1- سوره‌ي هشتاد و ششم از قرآن كريم داراي هفده آيه؛ 2- (در قديم) هنگام شب آينده؛ 3- (به مجاز) به معني وارد، عارض. اسم طارق در لغت نامه دهخدا طارق . [ رِ ] (ع ص ، اِ) ...

ضِيغم :    (عربي، ضَيغم) 1- شير بيشه، شير قوي؛ 2- (به مجاز) شجاع و دلير؛ 3- (در اعلام) نام چند تن از اشخاص در تاريخ. اسم ضغیم در لغت نامه دهخدا ضیغم . [ ض َ غ َ ] (ع اِ) شیر بیشه ...