اسامی عربی

ثَنا :    (عربي) 1- ستايش، مدح؛ 2- دعا؛ 3- درود و تحيت؛ 4-حمد، شكر، سپاس. اسم ثنا در فرهنگ فارسی ثنا ( اسم مصدر ) 1- آفرین تمجید تعریف تحسین . 2- مدح مدیحه ستایش . 3- شکر سپاس . 4- درود تحیت ...

ثَمينه :    (عربي) گران بها، قيمتي، گران. اسم ثمینه در لغت نامه دهخدا ثمینة. [ ث َ ن َ ] (ع ص ) تأنیث ثمین.چیزی گران قیمت. || احجار ثمینه ؛ جواهر. ثمینة. [ ث َ ن َ ] (اِخ ) شهری است ...

ثَمينا :    (عربی ـ فارسي) (ثمين + الف نسبت) منسوب به ثمين،   ثمين. اسم ثمینا در لغت نامه دهخدا ثمین. [ ث َ ] (ع ص ) گران. گران بها. پرقیمت. بیش بها.پربها. بهاور. بهائی. قیمتی. گران قیمت : تا هر دو تهنیت ...

ثَمين :    (عربي) گران‌بها، قيمتي، گران. اسم ثمین در لغت نامه دهخدا ثمین. [ ث َ ] (ع ص ) گران. گران بها. پرقیمت. بیش بها.پربها. بهاور. بهائی. قیمتی. گران قیمت : تا هر دو تهنیت را در پیش او بریم صافی تر و ...

ثَمره :    (عربي) 1- ميوه؛ 2- (به مجاز) نتيجه و حاصل. اسم ثمره در لغت نامه دهخدا ثمرت. [ ث َ م َ رَ ] (ع اِ) رجوع به ثمرة شود. ثمرة. [ ث َ م َ رَ ] (ع اِ) ثمرت. یکی ...

ثَمر :    (عربي) 1- ميوه؛ 2- (به مجاز) نتيجه و حاصل. اسم ثمر در لغت نامه دهخدا ثمر. [ ث َ م َ ](ع اِ) آنچه بحاصل آرد نبات و شجر از خوشه و میوه ومانند آن. بر. بار. میوه. فاکهة. حاصل ...

ثريّا :    (عربي) (= پروين)،   پروين. 1- اسم ثریا در لغت نامه دهخدا ثریا. [ ث ُ رَی ْ یا ] (ع ص، اِ) مصغر ثروی. || (اِخ ) پروین پرن. پرند. پرو. پروه. رَفه. رَمه. نرگسه. نرگسه ٔ چرخ. نرگسه ٔ ...

تُحفه :    (عربي) 1- هديه؛ 2- (در گفتگو) (به مجاز) شخص بسيار ارزشمند. اسم تحفه در لغت نامه دهخدا تحفة. [ ت ُ ف َ/ ت ُ ح َ ف َ ] (ع اِ) ج، تُحَف. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (قطر ...

تبرّك :    (عربي) 1- مبارك بودن، مباركي، خجستگي، خوش يمني؛ 1- بركت گرفتن. اسم تبرک در لغت نامه دهخدا تبرک. [ ت َ رَ ] (اِ) هر حصار و قلعه را گویند عموماً. (برهان ). هر حصار را گویند عموماً. (فرهنگ جهانگیری ...

تامیلا :    (عربي) 1- (مصدر باب تفعيل) از روي اميدواري، اميدوارانه؛ 2- در برخي منابع به معني بخشنده. اسم تامیلا در لغت نامه دهخدا تامیل. (اِخ ) شعبه ای از نژاد دراویدی هند که در جنوب هند و شمال سراندیب اقامت ...

بدریه :    (عربي) (بدر = ماهي كه به صورت دايره‌ي كامل ديده مي‌شود، ماه شب چهاردهم + ايه/iye-/ (پسوند نسبت))، 1- منسوب به بدر يا ماه شب چهارده؛ 2- (به مجاز) ماه مانند و زيبارو. اسم بدریه در لغت نامه دهخدا بدری. ...

بَدري :   (عربي) 1- باراني كه پيش از زمستان ببارد، باراني كه پيش از سرما بيايد؛ 2- بدر بودن، ماه تمام و دو هفته بودن، حالت ماه دو هفته.   اسم بدری در لغت نامه دهخدا بدری. [ ب َ ] (حامص ) ...

بَدرالزمان :    (عربي) 1- ماه زمانه، ماه روي روزگار؛ 2- (به مجاز) زيباروي زمانه. اسم بَدرالزمان در لغت نامه دهخدا بدر. [ ب ِ دَ ] (اِ مرکب ) بیرون. (شرفنامه ٔ منیری ). بیرون در. (ناظم الاطباء). بدور : هم شرفوان ببینمش ...

بتول :    (عربي) 1- كسي كه از دنيا منقطع شده است و به خدا پيوسته است؛ 2- زن بريده از دنيا براي خدا؛ 3- (اَعلام) لقب حضرت فاطمه(ع).   اسم بتول در لغت نامه دهخدا بتول. [ ب ُ ] (اِ) پر ...

باهِره :    (عربي) (مؤنث باهر)، باهر، درخشان، تابان. + ( باهر. 1- و 2-   اسم باهره در لغت نامه دهخدا باهر. [ هَِ ] (ع اِ) رگی است در پوست سر تا یافوخ. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). || (ص ...