نام دخترانه

زینا :    (عربی) نام دختر نوح نبی (ع).     اسم زینا در لغت نامه دهخدا زین. (اِ)ترجمه ٔ سَرج. و خانه، ساغر، قدح و هلال از تشبیهات اوست. (از آنندراج ). سرج و قسمی از نشیمن که بر پشت اسب و استر ...

زيلان :    (= اَرجي، دِسيس) نام گياهي است يكساله و معطر و داراي كركهاي غده‌دار و چسبناك از تيره‌ي اسفناج.     اسم زیلان در لغت نامه دهخدا زیل. [ زَ ] (ع مص ) دورکردن از جای. || پاره پاره کردن. || ...

زيتون :    (عربي) (در گياهي) 1- ميوه‌ي بيضي شكل سفت و گوشتي به اندازه‌ي توت كه رنگ آن در مراحل مختلف رشد از سبز تا بنفش و سياه تغيير مي‌كند و از آن روغن نيز مي‌گيرند؛ 2- درخت هميشه ...

زيبنده :    1- در خور، سزاوار، شايسته؛ 2- آراسته، زيبا.     اسم زیبنده در لغت نامه دهخدا زیبنده. [ ب َ دَ / دِ ] (نف ) سزاوار. شایسته. (فرهنگ فارسی معین ). لایق و سزاوار. (ناظم الاطباء). برازنده. برازا. سزاوار. درخور. ...

زيبا :    1- ويژگي آن‌كه ديدنش لذت بخش و چشم‌ نواز است، جميل؛ 2- دلنشين، مطبوع، خوشايند؛ 3- (در قديم) زيبنده، شايسته، لايق، در خور.     اسم زیبا در لغت نامه دهخدا زیبا. (نف ) از: «زیب » + «ا» (فاعلی و ...

زُهره :    (عربي) 1- (= ناهید= ونوس) 2- (اَعلام) 1) (در نجوم) دومين سياره‌ي منظومه‌ي شمسي از لحاظ دوری از خورشید، میان عطارد و زمین، كه از درخشنده‌ترين اجرام آسماني است. [در نزد قدما زهره نماد نوازندگي و خنياگري ...

زهرا :    (عربي) 1- (در قديم) روشن و درخشان؛ 2- (اَعلام) از لقبهای حضرت فاطمه(س) دختر پیامبر اسلام(ص). + ( فاطمه.     اسم زهرا در لغت نامه دهخدا زهرا. [ زَ ] (اِ) زَهْره و دلیری. (ناظم الاطباء). و رجوع به زَهره ...

زمزم :    (عربی) 1- «آهسته آهسته»؛ 2- (اَعلام) 1) چاه آبی در مكه، در جنوب شرقی کعبه، که زائران آب آن را متبرک مي‌دانند؛ 2) نام كتابي از مصنفات زرتشت؛ 3- (در اديان) دعايي كه پيروان زرتشت هنگام عبادت ...

زمرد :    (معرب از يوناني) (در علوم زمين) از سنگ‌هاي قيمتي و عموماً سبز رنگ.   اسم زمرد در لغت نامه دهخدا زمرد. [ زُ م ُرْ رُ ] (معرب، اِ) معرب «سماراگدوس » یونانی.محمدمعین آرد: یکی از سنگهای قیمتی به رنگ ...

زمانه:    1- روزگار، دوره، دور، عهد؛ 2- (در قديم) مدت زندگي، عمر.     اسم زمانه در لغت نامه دهخدا زمانت. [ زَ ن َ ] (ع اِمص ) زمانة. رجوع به زمانة شود. زمانة. [ زَ ن َ ] (ع مص ) بر ...

زليخا :    (عربي) (مؤنث ازلخ)، 1- جاي لغزيدن پا (به لحاظ داشتن زيبايي زياد)؛ 2- (اَعلام) در روايت‌هاي اسلامي و يهودی، همسرعزيز مصر(وزیر یا پیشکار فرعون مصر) که عاشق يوسف(ع)شد و چون یوسف(ع) به عشق او سر فرود نیاورد، ...

زُلفا :    (زلف = موي بلندِ سر، گيسو + الف‌ (پسوند نسبت))‌، 1-منسوب به زلف؛ 2- (به مجاز) زيبايي زلف معشوق؛ 3- (در عربي، زلفي) نزديكي و منزلت و قربَت.     اسم زلفا در لغت نامه دهخدا زلف. [ زُ ] (اِ) ...

زلال :    (عربي) 1- صاف و شفاف؛ 2- (به مجاز) آب صاف و گوارا.     اسم زلال در لغت نامه دهخدا زلال. [ زُ ] (اِ) کرمی را گویند که در میان برف بهم رسد و آن پرده ای است پر از ...

سيمينه :    (در قديم) (= سيمين)، ( سيمين.     اسم سیمینه در لغت نامه دهخدا سیمینه. [ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی، اِ مرکب ) منسوب به سیم. سیمین. ساخته از سیم : ایدون گویند که چون قتیبه بیکند ...

سيمين‌عِذار :    (در قديم) (به مجاز)، داراي چهره‌ي سفيد و زيبا.       اسم سیمین عذار در لغت نامه دهخدا سیمین عذار.[ ع ِ ] (ص مرکب ) سیمین عارض. سپید گونه : کزدر میدان او تا گوشه ٔ ایوان او مرکب سیمین ستام است ...