کودکان عاقل، جامعه غافل!

فردین علیخواه (جامعه شناس) در متنی تلگرامی نوشت: احتمالا در اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … ویدئو های کوتاهی را دیده اید که در آن کودکان با تشویق والدین ارزش مانند بزرگسالان حرف می زنند. در بعضی از این ویدئو ها یکی از والدین به عمد سوالاتی را از فرزند خردسالش می پرسد تا او مهارتِ ” مثه آدم بزرگا حرف زدن” را نشان دهد.

جالب آن است که علاوه بر تماشای این فیلم ها، هر کدام از ما هنگامی که به واکنش‌ها و نحوه صحبت کردن کودکان اطرافمان هم دقت می کنیم متوجه می شویم که گویا کودکانی که دارای این شاخصه هستند در حال زیاد کردن اند.

کودکانی که احساساتشان را با کلمات خاص “آدم بزرگ ها” بروز می دهند و یا دربارۀ موضوعاتی حرف می زنند که انتظار نمی رود آن مباحث خاص دنیای کودکانه باشد.

من فکر می کنم که استقبال و ذوق زدگی والدین از مشاهدۀ چنین رفتاری، زمینۀ آنرا فراهم می کند تا کودکان تشویق شوند جمله ها و رفتارهای بزرگسالان را زیاد تقلید کنند و نمایش دهند، آیا که فکر می کنند این شاخصه از نظر دیگران یک صفت مثبت هست.

همچنین بعید نیست که این تشویق ها، گذار کودکان به دوره های سنی بعدی را تسریع کند.

شاید یکی از دلایل بروز چنین رفتارهایی در کودکان امروزی رشد خانواده های تک فرزندی در کشور باشد.

البته بیان این توصیه علت بر تشویق خانواده های تک فرزند به داشتن دو یا چند فرزند نیست. آیا که اعتقاد دارم اساسا فرزندآوری و تعداد آن، تصمیمی است که هر خانواده باید بر اساس واقع بینی و شرایط خاص زندگی خودش اتخاذ کند.

فردین علیخواه (جامعه شناس) در متنی تلگرامی نوشت: احتمالا در اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … ویدئو های کوتاهی را دیده اید که در آن کودکان

آنچه که می توان نسبت به آن تذکر داد عدم همراهی والدین در تطابق با شرایط کودک و حرف زدن با او در سطحِ درک آنان هست.

بگذارید مثالی بزنم. در حال خرید از سوپر مارکت هستم. موضوعی در پیاده رو توجهم را جلب می کند.

پدری دست فرزند خردسالش را گرفته و او را به دنبال خودش می کشاند. به علت بلندی قد پدر و طبیعتا بلندی قدم های او و البته تلاش نکردن او جهت تطابق با شرایط کودک، فرزند خردسال علاوه بر آنکه مجبور است دوان دوان روی پنجۀ پا راه برود ، در آن سن و سال باید همگام با پدر قدم بردارد.

هنگامی که بزرگسالان خودشان را با شرایط کودکان تطبیق نمی دهند این کودکان هستند که به سرعت به سمت بزرگسالی می آیند. علت دیگر ظهور چنین پدیده ای آن است که کودک یا کودکان امروز، بیشترِ وقت خود را با مادر، مادر بزرگ و در درجه دوم با پدر سپری می کنند.

آنان کمتر با همسن و سال های خودشان همبازی می شوند. یکی از تبعات همنشینی مدوام با بزرگسالان، همین رفتاری خواهد بود که در ویدئو های کوتاه به نمایش درآمده هست.

دلیل سوم آن است که هنوز هم در کشور ما کودک یا کودکان تقریبا همه برنامه های تلویزیون را تماشا می کنند! حتی زمانی که والدین خواب هستند آنان تلویزیون تماشا می کنند! آنان هر آنچه در فیلم ها و سریال ها می بینند به حافظه می سپارند.

ممکن است بپرسید باید چه کرد؟ واقعیت آن است که ما با بروز هر مسئله تنها تلاش می کنیم فقط بگوییم یاد قدیم بخیر. قدیم اینطور یا آنطور بود! ولی تلاش نمی کنیم شرایط مان را با تغییرات اجتماعی تطبیق دهیم تا عوارض منفی این تغییرات را کنترل کنیم.

مثلا امروزه آپارتمان نشینی رشد بسیاری کرده است و عموما در هر واحد آپارتمانی یک کودک خردسال وجود دارد. ولی من در کمتر ساختمانی دیدم که محلی هر چند کوچک جهت بازی کودکان تعریف شود.

حتی برج هایی را دیده ام که روف گاردن(پشت بام سرسبز جهت مهمانی) دارند ولی محیطی جهت بازی کودکان در نظر نگرفته اند تا آنان با همدیگر بازی کنند.

فردین علیخواه (جامعه شناس) در متنی تلگرامی نوشت: احتمالا در اینستاگرام، تلگرام، شبکۀ اجتماعی فیس بوک و … ویدئو های کوتاهی را دیده اید که در آن کودکان

با این اوضاع و احوال احتمالا تا ده سال آینده، معنی و مفهوم کودکی، آنطور که ما در ذهن داریم در کل عوض کردن خواهد یافت.

منبع : مهر منزل