برای مشاهده با کیفیت بیشتر، روی تصویر کلیک کنید
ماهك : (ماه+ ك/-ak/ (پسوند تصغير و تحبيب)) ۱- خوبروي كوچك، معشوقك زيباروي و يا خوبروي دوست داشتني و زيباروي محبوب.
اسم ماهک در لغت نامه دهخدا
ماهک. [ هََ] (اِ مصغر) ماه خرد. سالَک را به تفأل ماهک گویندتا زود زایل شود. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || خوبروی کوچک. معشوقک زیباروی :
ماهکی سروقد و سیم تن و لاله رخ است
ماه کی نوش لب و ناربر و جعدور است.
روزبه نکتی (از لباب الالباب ج ۲ ص ۵۸).
|| در کرج، جوی آب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || نامی از نامهای ایرانی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از نامهای ایرانی چنانکه در صدر اسلام نام حاکم اصطخر فارس ماهک بود و ابن البلخی آرد : ابوموسی اشعری به پارس آمد و قصد اصطخر کرد در سال ۲۸ از هجرت و در آن وقت ماهک در اصطخر بود. (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص ۱۱۶).
اسم ماهک در فرهنگ فارسی
ماهک
ماه خرد سالک
اسم ماهک در فرهنگ فارسی عمید
ماهک
قسمت سفیدرنگ و هلالی انتهای ناخن.
اسم ماهک در اسامی پسرانه و دخترانه
ماهک
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: māhak) (ماه + ک /، ak/ (پسوند تصغیر و تحبیب) ) به معنی خوبروی کوچک، معشوقک زیبا روی و یا خوبروی دوست داشتنی و زیبا روی محبوب – ماه کوچک، نام یکی از پادشاهان سکائی
ماهکان
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی