وَدود : ۱- از نامها و صفات خداوند؛ ۲- (در قديم) بسيار مهربان.
اسم ودود در لغت نامه دهخدا
ودود. [ وَ ] (ع ص ) دوست. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). محب یا محبوب. (اقرب الموارد). دوستدار مطیعان. دوستدار. (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ). || بسیارمحبت. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). کثیرالحب ؛ بسیاردوستی. (اقرب الموارد). بسیار بامحبت. (ناظم الاطباء). ج ، وُدَداء. (منتهی الارب ). مذکر و مؤنث در آن یکسان است ، زیرا وصف است که برای مبالغه آید. (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). فعول به معنی فاعل است. (اقرب الموارد).
ودود. [ وَ ] (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی. (ازغیاث اللغات ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) :
با طلب چون ندهی ای حی ودود
کز تو آمد جملگی جود و وجود.
مولوی.
دست حاجت چو بری پیش خداوندی بر
که کریم است و رحیم است و غفورست و ودود.
سعدی.
رحمت بارخدایی که کریمست و لطیف
کرم بنده نوازی که غفور است و ودود.
سعدی.
اسم ودود در فرهنگ لغت معین
ودود
(وَ) [ ع . ] (ص .) بسیار مهربان .
اسم ودود در فرهنگ عمید
ودود
بسیارمهربان؛ دوستدار.
اسم ودود در فرهنگ فارسی
ودود
بسیارمهربان دوستدار
(صفت) ۱ – بسیار مهربان بسیار دوست دارنده . ۲ – صفتی است از صفات خدای تعالی : تنور عفو تو گرم آمد ای خدای ودود بدست تبه شود بسته یک خطیر مرا. ) ( سوزنی )
نامی از نامهای خدای تعالی
داغ ودود
از اتباع است
اسم ودود در اسامی پسرانه و دخترانه
ودود
نوع: پسرانه
ریشه اسم: عربی
معنی: بسیار مهربان ، از نامهای خداوند