بَشّار : (عربي) ۱- بشارت دهنده؛ ۲- (اَعلام) ۱) از اصحاب امام صادق(ع)؛ ۲) ابومُعاذ بَشّار بن بُرد شاعر نابينا و بلند آوازه‌ي عرب زبان عراقی [قرن۲ هجری] که در شعرهايش ايران و ايرانيان را می ستود. از اين رو عرب ها او را به زنديق بودن متهم کردند و در باتلاق انداختند؛ ۳) بشار مرغزي (= مروزی) شاعر ايراني [قرن ۴هجری] معاصر سامانيان.
