اسم پسر الف

اَسلَم : (در قديم) 1- سالم‌تر، تندرست‌تر، بي‌خطرتر؛ 2- (اَعلام) 1) نام ساربان پیامبر اسلام(ص)؛ 2) نام چند تن از صحابه.

اسلام : (عربي) 1- (در اديان) نام آئين مسلمانان كه آورنده‌ي آن حضرت محمّد(ص) است، دين حق؛ 2- مسلمان شدن؛ 3- (در قديم) تسليم شدن،‌ گردن نهادن.

اسفند : (اوستايي) 1- (= اسپند) مقدس؛ 2- (در گاه شماري) ماه دوازدهم از سال شمسي؛ 3- (در گياهي) دانه‌ي سياه خوش بويي كه آن را براي دفع چشم زخم در آتش مي‌ريزند؛ 4- (در گياهي) گياهي علفي چند ساله ...

اِرميا : (عبري) (= ارمیای نبی= يرميا)، 1- يعني «يهوه به زير مي‌اندازد»؛ 2- (اَعلام) نام يكي از پيامبران بني اسرائيل [حدود 650-570 پیش از میلاد]، پسر حلقيا و دومين انبياء اعظم عهد عتيق که در زمان سلطنت یوشیا و ...

اَركان : (عربي) 1- ركن‌ها، مبناها، پايه‌ها؛ 2- (به مجاز) بزرگان، اعيان، كارگزاران و كارگردانان حكومت.

اَرشد : (عربي) 1- رشيدتر، بزرگتر؛ 2- داراي درجه و مقامي بالاتر از ديگران، مافوق.

اَرسلان : (تركي) 1- شير، شير درنده، اسد؛  2- از نام‌هاي خاص تركي؛ 3- (به مجاز) مرد شجاع و دلير.

اَرَس : (اَع%

ارژنگ : 1-(به مجاز) نقش و نگار؛ 2- (اَعلام) 1) (= ارتنگ) نام كتاب مصور تأليف «ماني» پیامبر ایرانی که تا قرن 5 هجری باقی بوده است؛ 2) نام پهلواني توراني پسر زره؛ 3) نام چاهي در توران.

اَرحام : (عربي) (جمع رحم)، خويشان، كسان، بستگان، منسوبان به ويژه منسوبان نَسَبي. [اين واژه اگر «ارحام»/erham/ تلفظ شود به معني مهرباني كردن، مهر ورزيدن، بخشايش‌‌آوردن است].

اَرجمند : 1- گرامي و عزيز؛ 2- داراي قدر و منزلت، محترم، بزرگوار، شريف؛ 3- قيمتي، گران‌بها؛ 4- مهم، با‌اهميت، عالي؛ 5- (در قديم) لايق، شايسته، سزاوار، در‌خور، مورد قبول؛ 6- (در قديم) همراه با شكوه و جلال.

اَدهم : (عربي) 1- سياه، تيرگون؛ 2- آثار نو؛ 3- بند و قيد؛ 4- (اَعلام) نام پدرِ ابراهيم (ابواسحاق ابراهيم ابن ادهم ابن منصور ابن زيد بلخي) معروف به ابراهيم ادهم از بزرگان صوفيه و عرفان.

احمدعلي : (عربي) نامي مركب، ( احمد و علي.

احمدرضا : (عربي) 1- از نام‌هاي مركب؛ 2- كسي كه به اوصاف خشنودي و ستوده متصف است. + ك احمد و رضا.

احمدحسین : (عربي) از نام‌هاي مركب، ا احمد و حسین.