گلعذار : (= گل چهره)، ( گل چهره.
اسم گلعذار در لغت نامه دهخدا
گلعذار. [ گ ُ ع ِ ] (ص مرکب ) گلرو. خوش صورت. نیکورخ. آنکه سیمایی چون گل دارد :
همه ساله روشن بهاران بدی
گلان چون رخ گلعذاران بدی.
فردوسی.
منادی میکرن شهر و به شهرو
وفای گلعذاران هفته ای بی.
باباطاهر.
به هر حمله شمال اکنون بریزد
گنه ناکرده خون گلعذاری.
ناصرخسرو.
جوانی دید سروقد، ماه خد، گلعذار، آفتاب رخسار. (سندبادنامه ص ۱۰۴).
گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
زین چمن سایه ٔ آن سرو روان ما را بس.
حافظ.
کنار آب رکناباد و طبع شعر و یاری خوش
معاشر دلبری شیرین و ساقی گلعذاری خوش.
حافظ.
اسم گلعذار در فرهنگ فارسی
گلعذار
گلرو، گلچهره
اسم گلعذار در فرهنگ معین
گلعذار
( ~ . عِ) [ فا – ع . ] (ص مر.) زیباروی، خوش سیما.
اسم گلعذار در اسامی پسرانه و دخترانه
گلعذار
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی,عربی
معنی: (تلفظ: gol e (o) zār) (= گل چهره )، گل چهره – گل (فارسی) + عذار (عربی )، گلچهره