اسم پسر ن

نوروز:    1- بزرگترين جشن ملي اقوام ايراني كه از نخستين لحظات سال نو آغاز مي‌شود؛ 2- نام گلي (گل نوروز)؛ 3- (در قديم) (به مجاز) بهار؛ 4- (در قديم) (در موسيقي ايراني) از الحان قديم ايراني.

نورالله:    (عربي) نور الهي، نور خدا.

نورالدين :    (عربي)، 1- نورِ دين؛ 2- (اَعلام) 1) نورالدین (= محمّدابن حسن) رییس اسماعیلیان الموت [561-607 قمری] که قاتلان پدر را کشت و کار او را دنبال کرد. به دست مخالفانش مسموم شد؛ 2) نورالدین ارسلانشاه: نام دو ...

نوذر :    (اَعلام) (در شاهنامه) نام پسر منوچهر يكي از پادشاهان كياني كه پس از او به سلطنت رسيد و به دست افراسياب گرفتار شد و با بيشتر سران لشكر كشته شد.

نوح:    (عربي) 1- (در عبری) به معنی راحت است؛ 2- (اَعلام) 1) سوره‌ي هفتاد و يكم از قرآن كريم داراي بيست و نه آيه؛ 2) از پيامبران مذکور در عهد عتیق و قرآن، که بنا بر روایات چون مردم ...

نوبخت:    1- (= جوان بخت) 2- (اَعلام) 1) از نام‌هاي دوران ساساني؛ 2) نوبخت اهوازي نام ستاره شناس و مهندس نامور ايراني در دربار منصور خلیفه‌ي عباسی، که در طراحی و نظارت بر ساختمان شهر بغداد شرکت داشت. او ...

نَوّاب:    (عربي) 1- (در قديم) در دوره‌ي صفوي و قاجار عنواني كه به شاهزادگان و گاه به شاهان داده مي‌شد؛ 2- (اَعلام) نواب صفوی (= سید مجتبی): [1334 شمسی] روحانی و فعال سیاسی مسلمان ایرانی، رهبر جمعیت فدائیان اسلام. ...

نَقيب:    (عربي) 1- مهتر قوم، سالار، سرپرست گروه؛ 2- در دوره‌ي صفوي تا قاجار آن كه بر نقالان، معركه‌گيران، مداحان و مانند آنها رياست داشته است؛ 3- در دوره‌ي صفوي معاون يا نايب كلانتر؛ 4- (در قديم) سرپرست و ...

نَقي:    (عربي) 1- (در قديم) پاكيزه، پاك؛ 2- برگزيده؛ 3- (اَعلام) لقب ابوالحسن علي ابن محمّد امام دهم شيعيان(ع).

نَعيم:    (عربي) 1- (در قديم) نعمت؛ 2- پرنعمت (بهشت)؛ 3- نرم، لطيف؛ 4- از نامهاي بهشت؛ 5- (اَعلام) نام چندين تن از افراد مشهور در تاريخ از جمله صحابه.

نِعمت‌الله:    (عربي) 1- احسان و بخشش خداوند؛ 2- (اَعلام) نعمت‌الله کرمانی (= شاه نعمت‌الله ولی): [731-834 قمری] صوفی و شاعر متولد حلب، بنیانگذار سلسله‌ي درویشان نعمت الهی، مؤلف رساله‌هاي متعدد به فارسی و عربی و دیوان شعری که چاپ ...

نِعمت :    (عربي) 1- هر چيزي كه باعث شادكامي، آسايش زندگي و سعادت انسان مي شود؛ 2- (در قديم) مال، ثروت؛ 3- عطا، بخشش؛ 4- نيكي، خوبي؛ 5- محصول؛ 6- روزي، رزق؛ 7- هديه، تحفه؛ 8- (در قديم) (به ...

نُعمان :    (عربي) 1- (در قدیم) خون، 2- (به مجاز) سرخ؛ 3- (اَعلام) 1) نعمان ابن منذر [602-580 میلادی] دارای کنیه  ی ابوقابوس یا ابوقبیس و مشهور به نعمان سوم، با اینکه مهمترین پادشاه از سلسله  ی لخمی نیست ...

نِظام‌الدين :    (عربي) 1- نظم آورنده و نظام دهنده‌ي دين؛ 2- موجب آراستگي دين؛ 3- (اَعلام) 1) نظام‌الدین اعرج (= حسن ابن محمّد): [قرن 7و8 هجری) دانشمند ایرانی، مؤلف شرح تذکره‌ي طوسی، شرح مجسطی و تفسیر قرآن؛ 2) نظام‌الدین ...

نَصيرالدين:    (عربي) 1- ياري دهنده و مددكار دين؛ 2- (اَعلام) نصيرالدين طوسي (= خواجه نصیر طوسی): [597-672 قمری] دانشمند ایرانی، وزیر هلاکوخان و بنیانگذار رصدخانه‌ي مراغه. مؤلف اثرهای علمی متعدد در ریاضیات، نجوم، منطق، فلسفه و اخلاق، از جمله: ...