اسم پسر س

سیوان : ماه  

ساکو : در بین کردهای ایران این اسم مرسوم است  

پهلوان :   1- جنگجوي شجاع و زورمند؛ 2- (به مجاز) آن‌كه در امري سرآمد است؛ 3- (به مجاز) قوي‌ هيكل و قوي جثه؛ 4- (در قديم) سردار لشكر.

سیوان : (کردی، sēwān) 1- چتر، سایبان، چادر؛ 2- جمع سیو به معنی سیب  ها.

سينا : ابوعلي سينا دانشمند معروف ايراني؛ 2) سینا (= صحرای سینا) شبه جزیره‌ي بیابانی، در شمال شرقی مصر، که از صحرای شرقیه‌ي مصر به وسیله‌ی کانال سوئز جدا می‌شود. جبل موسی در آن واقع است.

سِيف‌الله :(عربي) شمشير خدا.

سِيف‌الدين :(عربي) 1- شمشير دين؛ 2- (اَعلام)1) سیف‌الدین ابوبکر محمّد ابن ایوب: شاه ایوبی مصر و سوریه [587-615 قمری] برادر و جانشین صلاح‌الدین که با صلبیان جنگید؛ 2) سیف‌الدین باخزری: [586-659 قمری] عارف و صوفی ایرانی، مقیم بخارا، مؤلف رساله‌هايی ...

سِيف : (عربي) 1- (در قديم) شمشير؛ 2- ساحل دريا، كناره‌ي دريا.

سيروس : 1- (تلفظ فرانسوي كوروش)، ( كوروش؛ 2- (اَعلام) از زمره‌ي نام‌هاي كهن ايراني؛ 3- ابرِ سيروس.

سيروان :  1- عربي شده ساربان؛ 2- (اَعلام) (= آب سیروان) نام رودی در غرب ایران، در استانهای کردستان و کرمانشاه به طول 100 کیلومتر، که با نام سیروان سنندج در جنوب غربی سنندج سرچشمه می‌گیرد و با سیروان مریوان ...

سیپان : (کردی) 1- بلندی مانع باد؛ 2- کوهی که در همه‌ی ایام برف داشته باشد؛ 3- (اَعلام) نام دو کوه در کردستان.

سياوش : 1- دارنده‌ي اسب نر سياه؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) شاهزاده ایرانی، پسر كيكاووس که چون به عشق نامادری خود سودابه پاسخ نداد، سودابه به او بهتان زد و او به توران زمین رفت و فرنگیس دختر افراسیاب را ...

سيامك : 1- داراي موي سياه؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پسر كيومرث شاه پیشدادی كه به دست ديوان كشته شد و پسر سيامك، (هوشنگ) انتقام او را گرفت؛ 2) پهلوان تورانی در جنگ یازده رخ، که به دست گرازه، ...

سُهيل : (عربي) (اَعلام) روشن‌ترين ستاره‌ي صورت فلكيِ كشتي (سفینه) و دومین ستاره‌ي درخشان آسمان، كه در نواحي جنوبي ايران در مواقع محدودي از سال مشاهده مي‌شود.

سَهند : (اَعلام) كوه آتش‌فشاني قديمي و خاموش در جنوب آذربايجان شرقی میان تبریز و مراغه، که بلندترین قله‌اش 3722 متر است.