اسم دختر فارسی

موژان :    (= موجان) (در قديم) خمار، پر كرشمه (چشم).     اسم موژان در لغت نامه دهخدا موژان. (ص ) نرگس نیم شکفته. (ناظم الاطباء) (از برهان ). نرگس شکفته و به صورت موجان نیز آمده. (از آنندراج ). نرگس شکفته را ...

مَنيژه :   آتشین؛سفید رو ؛پاکدامن. (اَعلام) (در شاهنامه) دختر افراسياب، كه عاشق بیژن پهلوان ایرانی شد و با کمک رستم همراه بیژن به ایران گریخت. داستان او با بيژن يكي از پر آوازه‌ترين و دلكش‌ترين داستانهاي شاهنامه مي‌باشد.     اسم منیژه در ...

مَليكه : ممتاز     اسم ملیکه در لغت نامه دهخدا ملیک. [ م َ ] (ع اِ) پادشاه همه ٔ پادشاهان. (دهار). پادشاه و خداوند. ج، مُلَکاء. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). صاحب ملک. (از اقرب الموارد) : گفت حاشا که بود ...

مِليكا :    گروهي از گياهان علفي چند ساله از خانواده‌ي گندميان كه خودرو هستند.     اسم ملیکا در لغت نامه دهخدا ملیک. [ م َ ] (ع اِ) پادشاه همه ٔ پادشاهان. (دهار). پادشاه و خداوند. ج، مُلَکاء. (منتهی الارب ) (آنندراج ...

مَلِك‌ناز :    (عربي ـ فارسي) 1- موجب افتخار پادشاه به لحاظ زيبايي؛ 2- ويژگي آن كه ناز و كرشمه‌اي شاهانه دارد.     اسم ملک ناز در اسامی پسرانه و دخترانه ملک ناز نوع: دخترانه ریشه اسم: عربی,فارسی معنی: ملک (عربی) + ناز (فارسی) فرشته زیبا   اسم ...

مشك ناز :    (اَعلام) (در شاهنامه) نام يكي از چهار دختر آسيابان كه به همسري بهرام گور در آمدند.     اسم مشک ناز در لغت نامه دهخدا مشک. [ م ُ / م ِ ] (اِ)... ناف آهوی خطائی است و عربان ...

مستانه :    1- (به مجاز) سرخوش و شاد، همراه با سرخوشی و شادی؛ 2- (در قدیم) (به مجاز) با حالت سرخوشی و سرمستی.     اسم مستانه در لغت نامه دهخدا مستانه. [ م َ ن َ / ن ِ ] (ص نسبی، ...

مژگان :    1- مژه‌ها، موي پلك چشم؛ 2- (در اصطلاح عشاق) اشاره به سنان و نيزه و پيكان و تير كه از كرشمه و غمزه‌هاي معشوق به هدف سينه‌ي عاشق مي‌رسد، دارد.     اسم مژگان در لغت نامه دهخدا مژگان. [ م ...

مژده :    خبر خوش و شادي بخش، بشارت، مژدگاني.     اسم مژده در لغت نامه دهخدا مژده. [ م ُ دَ / دِ ] (اِ) بشارت. خبر خوش. (ناظم الاطباء) (برهان ) (غیاث ) (انجمن آرا). نوید. شادی و خوشحالی. (ناظم الاطباء) ...

مريم :    1- (در گياهي) گل سفيد خوشه‌اي خوشبو و داراي عطر با دوام، و نيز گياهي علفي، پايا و زينتيِ اين گل كه از خانواده‌ي سوسن است و پياز دارد؛ 2- (اَعلام) 1) نام سوره‌ي نوزدهم از قرآن ...

مُرواريد :    1- (در مواد) توده‌ي سخت، گِرد، كوچك و درخشان به رنگ سفيد نقره‌اي يا خاكستري مايل به آبي كه در بعضي از صدفهاي دريايي يافت مي‌شود و از سنگهاي قيمتي است، دُرّ، لؤلؤ؛ 2- (در گياهي) نوعي ...

مُروا :    (در قديم) فال خوب در مقابلِ مرغوا.     اسم مروا در لغت نامه دهخدا مروا. [ م َرْ ] (اِ) اسم هندی مرزنجوش است. (از مخزن الادویة). مروا. [ م ُرْ ] (اِ) فال نیک و دعای خیر. (جهانگیری ) (برهان ...

مَرمَر :    1- (در علوم زمين) نوعي سنگ دگرگون شده‌ي آهكي كه به علت زيبايي در كارهاي مجسمه سازي و نماسازي ساختمان‌ها به كار مي‌رود؛ 2- (به مجاز) سفيد چهره و زيبا.     اسم مرمر در لغت نامه دهخدا مرمر. [ م ...

مِرسده :    [مِرس = نام درختي، راش (فاگوس سيلواتيكا) + ده (پسوند مكان)]، 1- جنگل راش، جاي روئيدن راش؛ 2-(به مجاز) زيبا، با طراوت و خرم.(؟)     اسم مرسده در لغت نامه دهخدا مرس. [ م َ ] (ع مص ) به ...

مرجان :    (سرياني) 1- جانور بي‌مهره‌ي كوچك دريايي كه پوشش آهكي ترشح مي‌كند و نسل‌هاي جديد آن روي بقاياي نسل قديمي زندگي مي‌كنند و جزاير مرجاني را بوجود مي‌آورند؛ 2- بقاياي قرمز رنگ رسوب يافته از همين جانور كه ...