اجازه دهید کودکانتان، کودکی کنند

تعداد فرزندان | دوران کودکی | ذهن کودکان | دوران بلوغ | خانواده | کودکان | فرزندان | خوشبختی | زندگی

اجازه دهید کودکانتان، کودکی کنند

عبارات مهم : تعداد فرزندان – دوران کودکی

کودکان حق دارند در لحظه حال زندگی کنند و لذت ببرند

اجازه دهید کودکانتان، کودکی کنند

نخستین کانونی که ارزش ها و آرزوهای یک کودک در آن شکل می گیرد، خانواده هست. ولی آیا کودکان در این کانون گرم و مطمئن برداشت های درستی از بعضی جملات خیر و دعاهای ما دارند یا خیر، آیا ما با دعاهایی که جهت آن ها بر زبان می آوریم، مثل «عروس بشی الهی»، این تصویر را در آن ها ایجاد نخواهیم کرد که خوشبختی فقط و فقط مساوی است با یافتن همسر و او تنها در این شرایط است که می تواند خوشبخت باشد، اگر این شرایط دائمی نباشد وظیفه چیست؟!

اگر وقت یافتن همسری خوب و شرایط مطمئن زندگی برایش فراهم نشود، چاره چیست؟ آیا او در زندگی شکست خورده است؟ ایا به زبان آوردن بعضی عبارات کلیشه ای این چنینی حتی با نیت خیر می تواند از نگاه روان شناختی در شکل گیری آرزوها و رویای کودکان و نوجوانان اثرگذار باشد و به دنیای کودکی آنان آسیب وارد کند؟ همه اینها پرسش هایی هستند که با «سید حسن تقوی»، مشاور و روان شناس مرکز مشاوره رها، مطرح کردیم و راجع به ارزش با او گفت و گو کردیم.

او در این گفت و گو تاکید می کند: «کودکان حق دارند در لحظه حال زندگی کنند و لذت ببرند. این چنین عباراتی آینده را سریعتر از موعد در ذهن آنها پدیدار می کند و حاصل آن، نگرانی و غصه خوردن در دوران کودکی می شود. آیا که نگاه ما به آینده توأم با نگرانی و دلشوره است.»

از منظر روان شناسی هنگامی که به یک دختربچه گفته می شود انشاالله عروسیت، این جمله تا چه اندازه در شکل گیری رویاها و آرزوهای این کودک تاثیرگذار است؟
ابتدا باید بررسی کنیم که آیا این بیانات و عبارات همچنان در ادبیات و گفت و گوهای روزانه در خانواده ها وجود دارد یا خیر؟ تصور می شود با تغییرات فرهنگی و اجتماعی که در سال های اخیر گریبانگیر جامعه ما و به تبع آن خانواده ها شده است هست، روابط بستگان و آشنایان با یکدیگر کم کردن محسوسی داشته و فضاهای دیگری جایگزین شده است است.

از سویی تعداد فرزندان در خانواده ها در مقایسه با دو سه دهه قبل نیز کم کردن چشمگیری داشته است و ترافیک فرزندان در بزرگسالی را روان تر کرده هست، در شرایط پیشین نزدیکان و آشنایان خانواده جهت ابزار همدلی و همراهی با والدین آرزوی عروس و داماد شدن فرزند ها را مطرح می کردند و به نوعی این خبر را یادآوری می کردند که والدین عزیز به هوش و آگاه باشید که فرزندان شما هر لحظه در این قد و قواره نمی مانند و درصدد آماده سازی خود جهت انتقال فرزندان به جامعه باشید.

نخستین کانونی که ارزش ها و آرزوهای یک کودک در آن شکل می گیرد، خانواده است

از منظر دیگر عرصه ورود زنان به جامعه بر پایه کمیت و کیفیت است که در حال حاضر، نسبت به زمانی که این دعاها جهت دختربچه ها نقل و نبات محافل خانوادگی بود، بسیار گسترده تر شده است است و اکنون دختران با آخر یافتن تحصیلات دبیرستان و گزینش های متنوعی که دارند به دنبال آن هستند که تاخیر مناسب و بعضا نامناسبی ایجاد کنند، و قبل از رفتن به منزل بخت گزینه ای جهت این تاخیر پیدا کنند، و چه گزینه ای جهت این تاخیر و تعویق و استمرار بهتر از دانشگاه.

تعداد فرزندان | دوران کودکی | ذهن کودکان | دوران بلوغ | خانواده | کودکان | فرزندان | خوشبختی | زندگی

بنابراین روشن هست، هنگامی که بزرگ ترها هم بازتاب این تاخیر را مشاهده می کنند، دیگر آرزوهای خود را صرفا به عروس و داماد شدن آنان خلاصه نمی کنند. بعد این گونه گفتارها این روزها عرضه کمتری دارد و هم تقاضای کمتری، یعنی هر چه تقاضا جهت ازدواج در جوانان کمتر باشد، عرصه این آرزو از سوی بستگان و بزرگسالان در دوران کودکی کم کردن می یابد.

با فرض سنتی بودن یک خانواده و رواج داشتن این دسته جملات، آیا شنیدن این جمله به کرات از سوی یک کودک به این امر منتهی می شود که نشانه و رویای خود را عروس شدن ببیند و همه برنامه ها و محورهای زندگی خود را حتی در دوران نوجوانی به سمت این امر سوق دهد؟
به نوعی باعث بلوغ زودرس نیز می تواند باشد و فرایند روان شناختی موثر در آن پدیده، توجه انتخابی هست، یعنی ما به کودک خط می دهیم و او را تشویق می کنیم که جهت خوشبخت شدن گزینه ازدواج و عروس یا داماد شدن تنها گزینه است و تلویحا این خبر را ناخواسته به کودک تلقین و تحمیل می کنیم که تو با ازدواج خوشبخت می شوی.

ما دوران کودکی محدودی داریم و ناگزیر بزرگسال خواهیم شد

اجازه دهید کودکانتان، کودکی کنند

به عنوان مشاور، نظر شما در مورد دعاهایی این چنینی، حتی با نیت خیر و نیک خواهی تا چه اندازه می تواند به شخصیت مستقل کودکان آسیب زشت باشد؟
مقوله شخصیت و شکل گیری آن بحث مجزا و سنگین تری است و چنین عباراتی چندان نقشی در پیدایش و شکل گیری شخصیت ایفا نمی کند. بلکه روی رفتارها و عملکردهای رفتاری و اجتماعی اثر نامطلوب ممکن است ایجاد کند. یعنی افت تحصیلی و فاصله گرفتن زیاد از خانواده و والدین و تمرکز افراطی بر روابط بین فردی در دوران بلوغ و نوجوانی.

کودکان حق دارند در لحظه حال زندگی کنند و لذت ببرند. این چنین عباراتی آینده را سریعتر از موعد در ذهن آنها پدیدار می کند و حاصل آن، نگرانی و غصه خوردن در دوران کودکی می شود. آیا که نگاه ما به آینده توأم با نگرانی و دلشوره هست. و این آسیبی بزرگ و تقریبا غیرقابل جبران هست. آیا که ما دوران کودکی محدودی داریم و ناگزیر بزرگسال خواهیم شد و این یعنی کمبود بچگی کردن در دوران کودکی و لذت نبردن از بازی های کودکی.

آسیب هایی که این دسته از دختربچه ها به واسطه شنیدن مستمر این دعا و یا دعاهایی این چنینی مجبور می شوند مشمول بر چه موارد و موضوعاتی است و چه تاثیراتی در آینده آنها خواهدگذاشت؟
بین دختر و پسر تفاوتی مشاهده نمی شود و این باور جامعه است که دختران آسیب بیشتری را تجربه می کنند، درواقع این طور نیست و قیمت وقوع آسیب برابر هست. بااهمیت ترین و مهم ترین آسیب این است که د رکودکان تفکر مساوی گونه؛ به غلط شکل می گیرد. تفکری مساوی گونه، یعنی یک چیزی با چیز دیگری برابر و مساوی هست. جهت مثال: خوشبختی تو مساوی با قبولی در کنکور، عروس شدن تو مساوی با خوشبخت شدن، رد شدن تو در کنکور مساوی با بدبختی و سیاه روزی، مثال های زیادی از این قبیل که به غلط مساوی در ذهن کودکانمان ایجاد کرده ایم و این آسیب کمی نیست که ما جهت یک کودک این گونه نامساوی ها را مساوی در ذهنش تقوتی کنیم.

منبع: ماهنامه منزل بخت/برترین ها