عبدالمَجید: (عربی) ۱- بنده‌ي خدای دارای قدر و مرتبه‌ي عالی و گرامی. [مجید از نام‌ها و صفات خداوند]؛ ۲- (اَعلام) ۱) نام دو تن از شاهان عثمانی. عبدالمجید اول: شاه [۱۲۵۵-۱۲۷۷ قمری] که در زمان او فرمان خط شریف گلخانه برای تأمین آزادیهای مدنی اتباع عثمانی صادر شد [۱۲۵۵ هجری]؛ عبدالمجید دوم: آخرین شاه عثمانی [۱۹۲۲-۱۹۲۴ میلادی]، که تنها عنوان خلافت داشت و با اعلام جمهوری و لغو خلافت به پاریس رفت و در آنجا درگذشت؛ ۲) عبدالمجید طالقانی: (درویش عبدالمجید) [قرن۱۲ هجری] خوشنویس ایرانی، مقیم اصفهان، از استادان خط شکسته‌ي نستعلیق.
