اسم پسر ف

فريبرز :    1- دارنده‌ي فرّ بزرگ، بزرگ فره، شكوه فره؛ 2- (اَعلام) (در شاهنامه) پسر كيكاووس و عموی کیخسرو، که با پادرمیانی رستم، فرنگیس مادر کیخسرو را به زنی گرفت.

فَرهود:  (عربي) 1- كودك پرگوشت و خوب صورت؛ 2- مرد درشت اندام.

فَريار:    (فر = شكوه و جلال + يار (پسوند دارنگي))، فرهور.   فرهور.

فرهنگ :    1- پديده‌ي كلي پيچيده‌اي از آداب، رسوم، انديشه، هنر، و شيوه‌ي زندگي كه در طي تجربه‌ي تاريخي اقوام شكل مي‌گيرد و قابل انتقال به نسل‌هاي بعدي؛ 2- قاموس و لغت‌نامه؛ 3- (در گفتگو) به معني ادب، شعور ...

فَرهمند:    1- داراي شكوه و وقار؛ 2- (به مجاز) خردمند و دانا، داراي فر، نوراني و با شكوه.

فَرِهان:    (فره + ان (پسوند نسبت))، منسوب به فره، با شكوه و بزرگ.

فَرهام :    (اوستایی) نيك انديش. [از واژه‌ي (اوستايي) «فرايوهومت»].

فَرهاد:  1- در بعضي منابع فرهاد را «ياري» معني كرده‌اند؛ 2- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پهلوان ایرانی دوران کیکاووس و کیخسرو، که رستم او را برای رهاندن بیژن از زندان افراسیاب با خود به توران برد؛ 2) عاشق ناکام شیرین ...

فروهر:    1- نگهداري كردن؛ 2- پناه بخشيدن؛ 3- (در اديان) در دين زرتشت، صورت غير مادي هر يك از مخلوقات كه براي محافظت از آسمان فرود مي‌آيد،

فُرود:    1- (به مجاز) فرا رسيدن؛ 2- (در قديم) پايين، نشيب، سرازيري، قرار گرفته در مرتبه‌ي پايين از جهت مقام؛ 3- (اَعلام) (در شاهنامه) پسر سياوش از «جريره» دختر پيران ويسه، که بر اثر زخم شمشیر رهام کشته شد.

فروتن:    آن كه خود را از ديگران برتر نداند، آن كه خودپسند نيست، متواضع.

فَرنود:  (دساتیر) برهان و دليل. [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ معين].

فَرنام:    بهترين نام، بالاترين نام.

فَرناد :    1- پاياب؛ 2- (در سنسكريت) پرانَدَ (آب)؛ 3- (در برهان) پاياب و پايان آمده.

فُرقان:    (عربي) 1- آنچه جدا كننده‌ي حق از باطل باشد؛ 2 - (اَعلام) 1) سوره بيست و پنجم از قرآن كريم داراي هفتاد و هفت آيه؛ 2) نام ديگري براي قرآن.