اسم پسر ف

فِيصل : (عربي) 1- حاكم، قاضي، داور، جدا كردن حق از باطل؛ 2- داوري؛ 3- شمشير بران.

فيروز : (معرب ـ فارسي) 1- پيروز؛ 2- (اَعلام) [قرن اول هجری] از ايرانيان یمن، والی صنعا در زمان معاویه، که نوشته‌اند در زمان پیامبر اسلام(ص) به مدینه رفت و مسلمان شد، پس از آن به یمن بازگشت و در ...

فياض :  (عربي) 1- (در قديم) جوانمرد و بخشنده؛ 2- داراي آثارِ مفيد، پر بركت.

فهيم : (عربي) (= فهميده)،   فهميده.

فَهام :    (عربي) (در قديم) بسيار دانا و فهميده.

فَلاح:    (عربي) رستگاري، نيك انجامي، سعادت.

فضل‌الله:    (عربي) 1- بخشش خدا؛ 2- (اَعلام) 1) (= فضل الله حروفی): [740-804 قمری] بنیانگذار آیین حروفیه؛ 2) فضل‌الله سربداری: امیر [748 هجری] سربداران برای هفت ماه.

فَضل:  (عربي) 1- برتري در دانش، اخلاق و هنر؛ 2- دانش و معلومات؛ 3- لطف و توجه و رحمت و احسان (كه از خداوند مي‌رسد)؛ 4- (در قديم) افزوني، زيادتي؛ 5- سخاوت و بخشندگي؛ 6- (اَعلام) 1) فضل ابن سهل: ...

فصیح:  (عربي)، 1- ویژگی سخن یا بیانی که روان، روشن و شیواست و شنونده و خواننده آن را به سهولت در می  یابد، دارای فصاحت؛ 2- ویژگی آن که سخنش روان، خالی از ابهام و دارای فصاحت باشد؛ 3- (در ...

فريور:    (دساتیر) راست، درست. [از برخاسته‌هاي فرقه آذركيوان ـ برهان چ. معين].

فريمان:    (فري = خجسته، مبارك، داراي خجستگي و شكوه، شكوهمند و خجسته + مان/من= انديشه و فكر)؛ 1- داراي انديشه‌ي خجسته، مبارك و با شكوه؛ 2- (به مجاز) خيرانديش و نيك انديش؛ 3- (اَعلام) 1) رودخانه‌اي فصلی، در استان ...

فريدون:    1- به معني «سه ايدون» يا «سه اينچنين»؛ 2- (اَعلام) در داستانهای ملی ایران، پسر آبتين از تبار جمشید يكي از بزرگان داستاني اقوام مشترك هند و ايراني در روايات ايراني كه وي يكي از پادشاهان سلسله‌ي پيشدادي ...

فريدرضا:    (عربي) از نام‌هاي مركب،   فريد و رضا.

فريدالدين :    (عربي) 1- يگانه در دين، بي نظير در دين داري و دين‌ورزي؛ 2- (اَعلام) 1) شيخ فريدالدين محمّد نیشابوری، متخلص به عطّار نيشابوری: [حدود 540-618 قمری] نویسنده، شاعر و عارف ايرانی، مؤلف تذکرةالاولیا، در شرح حال بزرگان ...

فَريد :    (عربي) (در قديم) يگانه، يكتا، بي نظير.