پسر عربی

نَقي:    (عربي) 1- (در قديم) پاكيزه، پاك؛ 2- برگزيده؛ 3- (اَعلام) لقب ابوالحسن علي ابن محمّد امام دهم شيعيان(ع).

نَعيم:    (عربي) 1- (در قديم) نعمت؛ 2- پرنعمت (بهشت)؛ 3- نرم، لطيف؛ 4- از نامهاي بهشت؛ 5- (اَعلام) نام چندين تن از افراد مشهور در تاريخ از جمله صحابه.

نِعمت‌الله:    (عربي) 1- احسان و بخشش خداوند؛ 2- (اَعلام) نعمت‌الله کرمانی (= شاه نعمت‌الله ولی): [731-834 قمری] صوفی و شاعر متولد حلب، بنیانگذار سلسله‌ي درویشان نعمت الهی، مؤلف رساله‌هاي متعدد به فارسی و عربی و دیوان شعری که چاپ ...

نِعمت :    (عربي) 1- هر چيزي كه باعث شادكامي، آسايش زندگي و سعادت انسان مي شود؛ 2- (در قديم) مال، ثروت؛ 3- عطا، بخشش؛ 4- نيكي، خوبي؛ 5- محصول؛ 6- روزي، رزق؛ 7- هديه، تحفه؛ 8- (در قديم) (به ...

نُعمان :    (عربي) 1- (در قدیم) خون، 2- (به مجاز) سرخ؛ 3- (اَعلام) 1) نعمان ابن منذر [602-580 میلادی] دارای کنیه  ی ابوقابوس یا ابوقبیس و مشهور به نعمان سوم، با اینکه مهمترین پادشاه از سلسله  ی لخمی نیست ...

نِظام‌الدين :    (عربي) 1- نظم آورنده و نظام دهنده‌ي دين؛ 2- موجب آراستگي دين؛ 3- (اَعلام) 1) نظام‌الدین اعرج (= حسن ابن محمّد): [قرن 7و8 هجری) دانشمند ایرانی، مؤلف شرح تذکره‌ي طوسی، شرح مجسطی و تفسیر قرآن؛ 2) نظام‌الدین ...

نَصيرالدين:    (عربي) 1- ياري دهنده و مددكار دين؛ 2- (اَعلام) نصيرالدين طوسي (= خواجه نصیر طوسی): [597-672 قمری] دانشمند ایرانی، وزیر هلاکوخان و بنیانگذار رصدخانه‌ي مراغه. مؤلف اثرهای علمی متعدد در ریاضیات، نجوم، منطق، فلسفه و اخلاق، از جمله: ...

نَصير :    (عربي) 1- ياري دهنده، ياور؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 3- (اَعلام) نصیر اصفهانی: [قرن 12 هجری] پزشک و شاعر ایرانی، معروف به میرزا نصیر حسینی، سراینده‌ي منظومه‌ي پیر و جوان.

نَصیب: (عربی) 1- سهم کسی از چیزی، بهره، حصه؛ 2- قسمت هرکس از سرنوشت.

نَصرالله:    (عربي) 1- ياري خداوند؛ 2- (اَعلام) نصرالله منشی: [قرن6 هجری] (= ابوالمعالی نصرالله ابن محمّد ابن عبدالحمید) نویسنده‌ي ایرانی، منشی و وزیر دربار غزنوی و مترجم کلیله و دمنه از عربی به فارسی، معروف به کلیله و دمنه ...

نَصرالدين :    (عربي) 1- موجب پيروزي دين، ياور و مدد كار دين و آئين؛ 2- (اَعلام) نام بسياري از مشاهير در تاريخ از جمله ملانصرالدين يا شيخ نصرالدين يا خواجه نصرالدين از مشاهير ظرفا كه در لطيفه‌گويي بي‌نظير و ...

نَصر:    (عربي) 1- ياري، مدد؛ 2- پيروزي، ظفر؛ 3- (اَعلام) 1) سوره‌ي صدو دهم از قرآن كريم داراي سه آيه؛ 2) نام دو تن از امیران سلسله‌ي سامانی. نصر اول: نخستین امیر سامانی ماوراءالنهر [250-279 قمری]، که از سوی ...

نصّار :    (عربی) بسیار یاری رسان به دیگران.

نَجيب‌الله :   (عربي) 1- خصلت  های برجسته و ممتاز اخلاقی خداوند؛ 2- شرافت و نجات خداوند؛ 3- (اَعلام) محمد نجیب‌الله [1947-1996 میلادی] رئیس جمهور افغانستان [1987-1992 میلادی] که با میانجیگری سازمان ملل متحد، برای ایجاد صلح در افغانستان، از ...

نَجي :    (عربي) 1- داراي خصلت‌هاي برجسته و ممتاز اخلاقي؛ 2- شريف؛ 3- عفيف، پاكدامن؛ 4- با اصل و نسب، اصيل.