اسامی اصیل ایرانی

شَلير :    (= شَليل)،1- ميوه‌ي خوشبو و گوارا و آبدار شبيه شفتالو و هلو؛ 2- درخت اين ميوه.     اسم شلیر در لغت نامه دهخدا شلیر. [ ش َ ] (اِ) شلیل و نوعی از شفتالو. (ناظم الاطباء). بمعنی شلیل است. (فرهنگ ...

شَرمينه :    (شرم + اينه (پسوند نسبت))، منسوب به شرمين، + شرمين.     اسم شرمینه در لغت نامه دهخدا شرمین. [ ش َ ] (ص نسبی ) باشرم. باحیا. خجول. محجوب.(یادداشت مؤلف ). شرمه. شرمنده. شرمناک. شرمگن. (ازآنندراج ). شرمگین. (فرهنگ فارسی ...

شَرمين :    (در قديم) شرمگين، با حُجب و حيا، خجالت زده.     اسم شرمین در لغت نامه دهخدا شرمین. [ ش َ ] (ص نسبی ) باشرم. باحیا. خجول. محجوب.(یادداشت مؤلف ). شرمه. شرمنده. شرمناک. شرمگن. (ازآنندراج ). شرمگین. (فرهنگ فارسی معین ...

فَرنوش :    (دساتیر) نام عقل فلك قمر كه به عربي عقل فعال گويند و به فارسي خرد كارگر نامند. [از برساخته‌هاي دساتير مي‌باشد].     اسم فرنوش در لغت نامه دهخدا فرنوش. [ ف َ ] (اِ) نام عقل فلک قمر که به ...

فَرنگيس :    (اَعلام) نام دختر افراسياب توراني و زن سياوش.     اسم فرنگیس در لغت نامه دهخدا فرنگیس. [ ف َ رَ ] (اِخ ) نام دختر افراسیاب که در عقد نکاح سیاوش بود. (برهان ). دختر افراسیاب و زن سیاوش. (ولف ...

فَرناز :    [فر = شكوه و جلال كه در بيننده شگفتي و تحسين پديد آورد، زيبايي و برازندگي + ناز = حالت يا رفتاري خوشايند و جذاب همراه با خودنمايي و اِكراه ظاهري، معمولاً براي جلب توجه ديگري، كرشمه ...

فَرگُل :    نوعي پيراهن [برخاسته از فرنگ] كه خوشايند و زيبنده و شكوه افزا بوده (است).     اسم فرگل در لغت نامه دهخدا فرگل. [ ف َ گ ُ ] (اِ) نوعی پیراهن و در آیین اکبری نوشته که لباسی از فرنگ ...

فَرّخ :    1- خجسته و مبارك و فرخنده؛ 2- (در قديم) خوشبخت و كامياب؛ 3- بزرگوار و ارجمند؛ 4- موزون و دلپذير؛ 5- خوش و خوب؛ 6- (در حالت شبه جمله) خوشا، نيكا.     اسم فرخ در لغت نامه دهخدا فرخ. [ ...

فرحزاد :    (فرح = شادمانی و سرور + زاد = زاده)، 1- زاده  ی شادمانی و سرور؛ 2- ویژگی کسی که تولدش موجب شادمانی و سرور است؛ 3- (به مجاز) نوزاد خوشقدم و خوش یمن.     اسم فرحزاد در لغت نامه ...

كياندخت :    دختر بزرگان و سروران، دختري كه نژاد و تبار او به بزرگان و سروران مي‌رسد.     اسم کیاندخت در اسامی پسرانه و دخترانه کیاندخت نوع: دخترانه ریشه اسم: فارسی معنی: (تلفظ: ki (e) yān doxt) دختر بزرگان و سروران، دختری که نژاد و ...

كياناز :    (كيا+ ناز (افتخار‌، فخر، تفاخر)) 1- موجب افتخار پادشاهان و سروران و بزرگان؛ 2- (به مجاز) بزرگ‌زاده.     اسم کیاناز در لغت نامه دهخدا کیا. (ص، اِ) به معنی کی است که پادشاه بزرگ جبار باشد. (برهان ). به معنی ...

كيانا :    (سریانی، kyānā) 1- طبيعت، جوهر؛ 2- (در اصطلاح فلاسفه) طبایع.     اسم کیانا در لغت نامه دهخدا کیانا. [ ک َ / کیا ] (سریانی، اِ) طبایع باشد، فیلسوفان کیاناکیان خوانند. (لغت فرس اسدی چ هرن ص 5). طبایع باشد ...

كيارا :    تاسه، ميل و خواهش به خوردن چيزهاي بي‌قاعده (ناباب) چنانكه اين حالت در زنان آبستن پديد مي‌آيد. [دكتر معين در جلد پنجم برهان (ص239) آورده است بنا بر قاعده‌ي تبديل «و» به «گ» به نظر مي‌رسد اصل ...

كتايون :    (اَعلام) دختر قیصر روم و زن گشتاسب و مادر اسفنديار كه نام ديگرش را ناهيد گفته‌اند.     اسم کتایون در لغت نامه دهخدا کتایون. [ ک َ ] (اِ) زن پادشاه بزرگ را گویند یا زنی که شهنشاه و پادشاه ...

گيتي‌افروز :    1- روشن كننده‌ي دنيا، فروزنده‌ي دنيا؛ 2-  كنايه از آفتاب؛ 3- (به مجاز) زيبارو.     اسم گیتی افروز در لغت نامه دهخدا گیتی افروز. [ اَ ] (نف مرکب ) روشن کننده ٔ دنیا. فروزنده ٔ دنیا : چنین گفت آن ...