پسر اصیل ایرانی

فَريار:    (فر = شكوه و جلال + يار (پسوند دارنگي))، فرهور.   فرهور.

فرهنگ :    1- پديده‌ي كلي پيچيده‌اي از آداب، رسوم، انديشه، هنر، و شيوه‌ي زندگي كه در طي تجربه‌ي تاريخي اقوام شكل مي‌گيرد و قابل انتقال به نسل‌هاي بعدي؛ 2- قاموس و لغت‌نامه؛ 3- (در گفتگو) به معني ادب، شعور ...

فَرهمند:    1- داراي شكوه و وقار؛ 2- (به مجاز) خردمند و دانا، داراي فر، نوراني و با شكوه.

فَرِهان:    (فره + ان (پسوند نسبت))، منسوب به فره، با شكوه و بزرگ.

فروهر:    1- نگهداري كردن؛ 2- پناه بخشيدن؛ 3- (در اديان) در دين زرتشت، صورت غير مادي هر يك از مخلوقات كه براي محافظت از آسمان فرود مي‌آيد،

فُرود:    1- (به مجاز) فرا رسيدن؛ 2- (در قديم) پايين، نشيب، سرازيري، قرار گرفته در مرتبه‌ي پايين از جهت مقام؛ 3- (اَعلام) (در شاهنامه) پسر سياوش از «جريره» دختر پيران ويسه، که بر اثر زخم شمشیر رهام کشته شد.

فروتن:    آن كه خود را از ديگران برتر نداند، آن كه خودپسند نيست، متواضع.

فَرنود:  (دساتیر) برهان و دليل. [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ معين].

فَرنام:    بهترين نام، بالاترين نام.

فَرناد :    1- پاياب؛ 2- (در سنسكريت) پرانَدَ (آب)؛ 3- (در برهان) پاياب و پايان آمده.

فرشيد:    1- (مخفف فرشيدورد)،   فرشيدورد؛ 2- شكوه و روشنايي، شكوه خورشيد، شكوه درخشان.

فَرشاد :    (دساتیر) 1- نام روح و عقلِ كره‌ مرّيخ، نفس فلك مريخ، [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ. معين]؛ 2- شكوه، شادي، شادي بزرگ.

فَرساد :    (دساتیر) 1- حكيم، دانشمند، دانا، عاقل؛ 2- نام درختي (توت)، [از برساخته‌هاي دساتير ـ برهان چ. معين].

فرزين:    1- (= فرزان)،   فروزان؛ 2- مهره‌ي وزير در صفحه‌ شطرنج؛ 3- (اَعلام) نام مكاني در كرمان.

فرزان:    1- (در قديم) فرزانه، خردمند؛ 2- عاقل، حكيم؛ 3- دانش؛ 4- استواري.