پسر اصیل ایرانی

رُستم :  1- كشيده بالا، بزرگ تن، قوي اندام؛ 2- (در فارسی باستان، گاتها و دیگر بخش‌های اوستا) دلیر و پهلوان؛ 3-(در قديم) (به مجاز) مرد شجاع و نيرومند؛ 4- (اَعلام) 1) (در شاهنامه) پهلوان داستانی ایران، فرزند زال و ...

رامين : (= رام، رامتين)، (اََعلام) نام عاشق ويسه، [اين كلمه در بعضی منابع مركب از «رام»به معني طرب و «ين»است به معني طربناك است]. + . رامتين.

راميار : (= رميار)، رمه يار، چوپان.

رامك : (رام +ك (تصغير))، مصغر رام،

رامسين :  گونه‌ي كهنه رامتين به معني سازنده و نوازنده است. + ن.ک.رامتین.

سيروس : 1- (تلفظ فرانسوي كوروش)، ( كوروش؛ 2- (اَعلام) از زمره‌ي نام‌هاي كهن ايراني؛ 3- ابرِ سيروس.

سَهند : (اَعلام) كوه آتش‌فشاني قديمي و خاموش در جنوب آذربايجان شرقی میان تبریز و مراغه، که بلندترین قله‌اش 3722 متر است.

سورين : 1- (در ایران باستان) نیرومند، قدرتمند؛ 2- (اَعلام) 1) یکی از خاندان ساسانی؛ 2) نام سرداری در زمان شاپور دوم.

سورِن : (اَعلام) 1) (= سورِنا) [قرن اول پیش از میلاد] سردار ایرانی، فرمانده سپاهیان ایران در جنگ با روم، که به کشته شدن کراسوس امپراتور روم انجامید [53 پیش از میلاد]. سورن بعدها به فرمان اُرُد اول اشکانی کشته ...

سُمران :  (معربِ سمرکند) سمرکند یا سمرقند، که نام شهری است در ایران قدیم و هم اکنون جزء کشور ازبکستان است.

سُروش :    1- (به مجاز) پيام‌ آور؛ 2- (در قديم) فرشته‌ي پيام آور، فرشته؛ 3- (به مجاز) پيامي كه از عالم غيب برسد، الهام؛ 4- (در قديم) جبرائيل؛ 5- (در موسيقي ايراني) گوشه‌اي در دستگاه ماهور؛ 6- (در گاه ...

سرفراز : (مخففِ سر افراز)، ( سر افراز.

سرافراز : 1- (به مجاز) افتخار كننده به چيزي يا كسي، سربلند، مفتخر؛ 2- (در قديم) داراي صفات نيكو و مايه افتخار؛ 3- (در قديم) گردن فراز، گردن كش، زورمند.

سپهرداد : (اَعلام) نام داماد داريوش كه در شجاعت ممتاز بود.

سپهر :   1- آسمان؛ 2- (به مجاز) روزگار؛ 3- (در موسيقي ايراني) گوشه‌اي در دستگاه راست پنجگاه؛ 4- (اَعلام) سپهر: شهرت و تخلّص محمّدتقی خان کاشانی [قرن 13 هجری]، مورخ ایرانی، ملقب به لسان الملک، مؤلف ناسخُ التَواریخ، به ...