پسر عربی

نَجي‌الله :    (عربي) 1- نجات يافته از سوي خدا؛ 2- (اَعلام) لقب حضرت نوح نبي(ع).

نَجم‌الدين :   (عربي) 1- ستاره دين؛ 2- آن كه در دينداري و آگاهي به اصول و فروع دين چون ستاره‌اي درخشان و نمايان است؛ 3- (اَعلام) 1) نَجم‌الدين دایه (= نجم‌الدين رازی)، ابوبکر عبدالله ابن محمّد رازی: [قرن7 هجری] ...

نجم:    (عربی) 1- سوره  ی پنجاه و سوم از قرآن کریم، دارای شصت و دو آیه؛ 2- (در قدیم) ستاره؛ 3- (در قدیم) قِسط.

نِجات:    (عربي) 1- رهايي از خطر، وضع دشوار يا ناخوشايند؛ 2- (در قديم) (به مجاز) رستگاري.

نَبيل :    (عربي) 1- هوشيار، زيرك؛ 2- نجيب، بزرگ؛ 3- (در قديم) (به مجاز) عالي.

نَبي‌الله:    (عربي) 1- رسول خدا؛ 2- (در اديان) عنواني براي پيغمران؛ 3- (اَعلام) از القاب پیامبر اسلام(ص).

نَبي :    (عربي) 1- پيغمبر، رسول؛ 2- (به مجاز) حضرت محمّد(ص)؛ 3- (اَعلام) نبی تخلص ملا عبدالنبی فخرالزمانی: [قرن10 هجری] شاعر و نویسنده‌ي ایرانی متخلص به عزتی و نبی، از نوادگان دختری خواجه عبدالله انصاری مدتی در هند سکونت ...

نَبهان:  (عربی) 1- آگاه، هوشیار؛ 2- (اعلام) 1) ابن عمرو، پدر قبیله  ای است قبیله  های طی در عرب؛ 2) نام کوهی و جایی در کشور یمن.

هِمت‌الله:    (عربي) اراده و خواست خدا.

هِمت:    (عربي) 1- اراده، انگيزه، و پشتكار قوي براي رسيدن به هدف؛ 2- بلند طبعي، بلند نظري، 3- جوانمردي؛ 4- (در قديم) خواست، آرزو؛ 5- (در تصوف) توجه قلب با تمام نيروي روحي به خداوند، دعا از صميم قلب؛ ...

هِشام:    (عربی) 1- جُود و بخشش؛ 2- جوانمرد.

هُژَبر :    (عربی، هزبر) (در قدیم) 1- شیر؛ 2- (به مجاز) پهلوان، مرد

يونس :    (سرياني ؟) (اَعلام) 1) سوره‌ي دهم از قرآن كريم، داراي صد و نه آيه؛ 2) يونس(ع) پسر متّي ملقب به ذوالنون (= صاحب ماهي) يكي از انبياي بني اسرائيل که به روایت عهد عتیق، در نینوا ظهور ...

يونا:    (عبري) 1- به معني «خداوند مي‌دهد»؛ 2- (اَعلام) نام ديگر حضرتِ يونس(ع). [صاحب قاموس كتاب مقدس در ذيل مدخل يونس گفته است لفظ يونا به معني كبوتر است]. يونس.

يوسف‌رضا :    (عبری ـ عربی) از نام‌هاي مركب، يوسف و رضا.