پسر عربی

محمّداِحسان :    (عربی) از نام‌هاي مركب، ا محمّد و اِحسان.

محمّدابراهيم:    (عربی ـ عبری) از نام‌هاي مركب، ا محمّد و ابراهيم.

محمّدآرین :    (عربی ـ فارسی) از نام‌هاي مركب، ا محمّد و آرين.

محمّدآريا :    (عربی ـ فارسی) از نام‌هاي مركب، ا محمّد و آريا.

محمّدآرمين :    (عربی ـ فارسی) از نام‌هاي مركب، ا محمّد و آرمين.

محمّدآرمان :    (عربی ـ فارسی) از نام‌هاي مركب، ‌ محمّد و آرمان.

محمّد :    (عربي) 1- ستوده، بسيار تحسين شده؛ 2- آن‌كه خصال پسنديده‌اش بسيار است؛ 3- (اَعلام) 1) حضرت محمّد (=حضرت رسول): [571 میلادی- 11 هجری] پیامبر اسلام(ص). ملقب به مصطفی، از قبیله‌ي قریش و طایفه‌ي بنی هاشم در مکه‌ي ...

محسن:    (عربي) 1- (در قديم) نيكوكار، احسان كننده؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 3- (اَعلام) 1) نام فرزند علي ابن ابي‌طالب(ع)؛ 2) نام فرزند امام هفتم شيعيان امام موسي‌الكاظم(ع).

محراب :    (عربي) 1- جايي از مسجد (معمولاً با معماري خاص) در سمت قبله كه امام جماعت هنگام نماز خواندن در آنجا مي‌ايستد؛ بخشي از يك عبادت‌گاه كه هنگام عبادت در آنجا مي‌ايستند يا رو به آن قرار مي‌گيرند؛ ...

محتشم:    (عربي) 1- داراي حشمت و شكوه، با حشمت؛ 2- (در قديم) داراي خَدَم و حَشَم زياد؛ 3- (به مجاز) بزرگ و توانگر و ثروتمند؛ 4- (اَعلام) محتشم: (= محتشم كاشاني) [قرن10 هجری] شاعر مرثیه سرای ایرانی، که به ...

محبوب :    (عربي) 1- آن‌كه يا آنچه كه مورد علاقه و توجه ديگران است، دوست داشتني، مورد محبت؛ 2- (در تصوف) خداوند، چنانچه به طور مطلق حق را محبوب گويند.

محب ‌الله:    (عربي) دوستدار و دوست دارنده‌ي خدا.

مُحب:  (عربي) 1- (در قديم) محبت ورزنده به كسي يا به چيزي، دوست دارنده، دوستدار؛ 2- (در تصوف) دوستدار خداوند، سالك.

مُجير:    (عربي) 1- (در قديم) پناه دهنده، فريادرس؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 3- (اَعلام) مجیر بیلقانی: [قرن 6 هجری] شاعر ایرانی، از مردم آذربایجان، که دیوان شعرش در دست است و به خاطر شعری که در هجو ...

مَجيدرضا:    (عربي) از نام  های مرکب، ، مجید و رضا.