اسم پسر ع

عثمان :  (عربي) 1- جوجه هوبره؛ 2- (اَعلام) 1) عثمان ابن عفان [قرن اول هجری] سومين خليفه‌ي مسلمانان [23-35 قمری]، صحابی و داماد پیامبر اسلام(ص). در زمان او قرآن گردآوری شد. سرانجام در جریان یک شورش کشته شد. 2) عثمان ...

عُبيدالله:    (عربي) 1- بنده‌ي كوچك خدا، بنده‌ي خدا؛ (اَعلام) 1) عبیدالله ابن فاطمی: ملقب به مهدی، نخستین خلیفه [297-322 قمری] و بنیانگذار دولت فاطمی در مغرب آفریقا؛ 2) عبیدالله ازبک: فرمانروای ازبک [930-944 قمری]، که در زمان شاه تهماسب ...

عَبيد :    (عربي) بنده‌، فرمانبردار، مطيع.

عبدالهادی :   (عربي) 1- بنده‌ي خداي هدایت کننده، بنده  ی خدای راهنما؛ 2- (اَعلام) 1) حاج ملاهادی بن مهدی، حکیم سبزواری [1212-1289 قمری] از مشاهیر فلاسفه و حکما و متألهین اسلامی اواخر قرن سیزدهم، اهل سبزوار، دانش آموخته  ی ...

عبدالوهاب : (عربي) 1- بنده‌ي خداي بسیار بخشنده؛ 2- (اَعلام) 1) عبدالوهاب البیاتی [1926-1999 میلادی] شاعر، ادیب و نویسنده  ی عراقی و مشهورترین شاعر معاصر عرب، از پیشگامان شعر امروز به شمار می  رود. در رشته  ی زبان و ادبیات ...

عبدالواحد:    (عربي) 1- بنده‌ي خداي يكتا و يگانه؛ 2- (اَعلام) نام بسياري از اشخاص (سياسي، علمي، ادبي و ديني) در تاريخ.

عبدالمهدی  :    (عربي) 1- بنده‌ي هدایت شده؛ 2- بنده  ی مهدی؛ 3-(به مجاز) دوستدار و ارادتمند امام زمان(ع). [این نام به لحاظ تولا و دوستی با امام مهدی (ع) انتخاب می  شود].

عبدالمنان :    (عربي) بنده‌ي خداي نیکی کننده و نعمت دهنده.

عبدالمَلِك :  (عربي) 1- بنده‌ي مَلِك (پادشاه). [مَلِك از نام‌هاي خداوند]؛ 2- (اَعلام) 1) نام دو تن از امیران سامانی. عبدالملک اول: ششمین امیر سامانی [343-350 قمری]، پسر نوح اول؛ عبدالملک دوم: آخرین امیر سامانی [399 هجری]، پسر نوح دوم، ...

عبدالمُعید:    (عربي) بنده‌ي خداي بازگشت دهنده، بنده  ی خدای بازگرداننده.

عبدالمُطلِّب :    (عربي) 1- بنده‌ي مُطَلِب؛ 2- (اعلام) عبدالمطلِّب بن هاشم، ابوحارث [حدود 127-45 قبل از هجرت] نیای پیامبر اسلام(ص) و رئیس قریش در جاهلیت، متولد مدینه، پرورده در مکّه. صاحب مناصب سِقایَه و رفادَه. وی نزدیک به 60 ...

عبدالمحمّد :    (عربي) 1- بنده‌ي محمّد؛ 2- (به مجاز) دوستدار و ارادتمندِ حضرت محمّد(ص). [این نام به لحاظ تولا و دوستی با پیامبر اسلام(ص) انتخاب می‌شود].

عبدالمَجید:    (عربی) 1- بنده‌ي خدای دارای قدر و مرتبه‌ي عالی و گرامی. [مجید از نام‌ها و صفات خداوند]؛ 2- (اَعلام) 1) نام دو تن از شاهان عثمانی. عبدالمجید اول: شاه [1255-1277 قمری] که در زمان او فرمان خط شریف ...

عبدالمتین:    (عربي) بنده‌ي خداي خردمند و با وقار، بنده  ی خدای دارای متانت. (متین از نام  های خداوند).

عبدالماجد :    (عربي) بنده‌ي خداي بزرگوار، بنده  ی خدای دارای مجد و بزرگی.