اسم پسر ع

عظيم:    (عربي) 1- بزرگ، كلان؛ 2- بسيار، فراوان؛ 3- با اهميت، مهم؛ 4- از صفات و نام‌هاي خداوند.

عطامحمّد:    (عربي) از نام‌هاي مركب، ( عطا و محمّد.

عطاءالله:    (عربي) 1- بخشش و هديه‌ي خدا؛ 2- در اصطلاح عبارت است از چيزي است كه از ناحيه حق بر بندگان فائض شود.

عطا:    (عربي) 1- بخشيدن چيزي به كسي، بخشش، دهش، انعام؛ هديه يا هر چيزي كه به كسي بخشيده مي‌شود؛ 2- (اَعلام) عطا ابن یعقوب: (= عطایی رازی) [قرن 5 هجری] شاعر ایرانی دربار غزنوی، سراینده‌ي دو منظومه‌ي حماسی برزونامه ...

عِصام:    (عربي) (در قدیم) 1- بند، ریسمان، طناب؛ 2- (به مجاز) حفظ، نگه داری؛ 3- (به مجاز) شرافت و شخصیت اکتسابی.

عسكر :    (معرب از فارسيِ لشكر)، لشكر، سپاه.

عزيزالله:    (عربي) گرامي و محبوب در نزد خدا.

عزيز  :    (عربي) 1- آن كه او را بسيار دوست بدارند يا براي او ارزش و احترام زيادي قائل باشند، گرامي، محبوب، داراي رفاه، عزت و احترام در مقابلِ ذليل؛ 2- از نام‌ها و صفات خداوند؛ 3- (در قديم) ...

عزت‌الله :    (عربی) عزت خدا، ارجمندي خداوندي.

عِزالدين : (عربي) 1- موجب كرامندي كيش و آيين، سبب عزت و ارجمندي دين؛ (اَعلام) 1) دومین سلطان مصر [648-655 قمری] از سلسله‌ي ممالیک بحری، همسر شجرةالدّر، که توسط غلامان همسرش کشته شد؛ 2) عزالدین حسین لر: نام دو تن ...

عرفان :    (عربي) 1- (در تصوف) مكتبي كه وصول به حقيقت معرفت خداوند را از طريق رياضت و تهذيب نفس و تأمل جستجو مي‌كند؛ يكي از مراحل سلوك، معرفت؛ شناخت بر مبناي اصول مكتب تصوف؛ 2- (در قديم) شناخت، ...

عَرفات:   (عربي) (اَعلام) (= عرفه) دشتی در حدود 21 کیلومتری شرق مکه، در جنوب کوهی به همین نام، که حاجيان از ظهر تا غروب روز 9 ذيحجه را در آن می‌گرانند.

عرشيا :   (عربي ـ فارسي) [عرش + ي (پسوند نسبت) + ا (پسوند نسبت يا اسم ساز)]، منسوب به عرش، ، عرش.

عُدَي :    (عربي) جاهاي بلند، جاهاي مرتفع.

عَدنان :    (عربي) (اَعلام) نام يكي از اجداد پیامبر اسلام(ص) است كه به فصاحت شهرت داشته.