اسم دختر م

مَه‌لقا :    1- ماه رو، ماه روي، ماه لقا؛ 2- كنايه از زيبارو(ي) است.     اسم مه لقا در لغت نامه دهخدا مه لقا. [ م َه ْ ل ِ ] (ص مرکب ) ماهرو. (آنندراج ). ماهروی.مه طلعت. ماه لقا. کنایه ...

مَهلا :    (عربي) (اسم صوت) آهسته! بي شتاب!.     اسم مهلا در فرهنگ فارسی مهلا مصدر است که مفعول مطلق واقع می شود به حذف فعل و فاعل و به معنی امر مستعمل می گردد ای امهل یعنی آهسته حسین مهلا ابن ناصر ابن عبدالحفیظ ...

مَهگل :    (مَه = ماه + گل)، 1- گلِ ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.     اسم مهگل در لغت نامه دهخدا مت. [ م َ ] (اِ) دوشاب و شیره ٔ انگور و یا خرما. (ناظم الاطباء) (از اشتنگاس ). مت. [ م ...

مَهفام :    (مَه = ماه + فام (پسوند به معني رنگ))، 1- به رنگ ماه، به رنگ مهتاب؛‌ 2- (به مجاز) زيبارو.     اسم مهفام در اسامی پسرانه و دخترانه مهفام نوع: دخترانه ریشه اسم: فارسی معنی: (تلفظ: mah fām) (مَه = ماه + فام ...

مَهشيد :    (= ماه شيد)، پرتو ماه، ماهتاب، + ( ماه شيد.     اسم مهشید در لغت نامه دهخدا مهشید. [ م َ ] (اِ مرکب ) ماه شید. پرتو قمر. ماهتاب. مهتاب. پرتو ماه. اسم مهشید در فرهنگ فارسی مهشید مهتاب، روشنایی ماه ( اسم ...

مَهشاد :    (= ماهشاد)، ( ماهشاد.     اسم مهشاد در لغت نامه دهخدا مهشید. [ م َ ] (اِ مرکب ) ماه شید. پرتو قمر. ماهتاب. مهتاب. پرتو ماه. اسم مهشاد در فرهنگ فارسی مهشید مهتاب، روشنایی ماه ( اسم ) پرتو قمر ماهتاب . اسم مهشاد ...

مَه‌سيما :    (فارسي ـ عربي) (= ماه سيما)، ( ماه سيما و ماه چهر.     اسم مه سیما در لغت نامه دهخدا مه سیما. [ م َه ْ ] (ص مرکب ) ماه سیما. که دارای سیمایی چون ماه است. با سیمایی ...

مَهستي :    (فارسي ـ عربي) (مَه = ماه + ستي = مخفف سيدتي)، 1- ماه خانم، ماه بانو؛ 2- (اَعلام) مهستي گنجوي [قرن6 هجری] شاعره‌ي ايراني كه بعضي او را معاصر سلطان سنجر و بعضي معاصر سلطان محمود غزنوي ...

مهستا :    (مهست = بزرگترین، مهمترین + ا (پسوند نسبت))، 1- منسوب به مهست؛ 2- (به مجاز) دختر بزرگتر و مهمتر؛ 3- (به مجاز) دارای قدر و مرتبه  ی عالی.     اسم مهستا در لغت نامه دهخدا مهست. [ م َ هََ ...

مَهسا :    (مه = ماه + سا (پسوند شباهت))، 1- مثل ماه، مانند ماه؛ 2- (به مجاز) زيبارو.     اسم مهسا در فرهنگ فارسی مهسا [nebulosus] [علوم جَوّ] ابری به شکل پردۀ مه آلوده که عمدتاً همراه با ابرهای پرساپوشنی و پوشنی می ...

مِهزاد :    (= مِهزاده)، (در قديم) بزرگ زاده، شاهزاده.     اسم مهرزاد در لغت نامه دهخدا مهزاد. [ م ِ ] (ن مف مرکب ) مهزاده. شاهزاده. زاده ٔ مه. مهترزاده. بزرگ زاده : گل را نتوان بباد دادن مهزاد به دیوزاد دادن. نظامی. و رجوع ...

مِهرين :    (مهر + ين (پسوند نسبت))، 1- منسوب به مهر. م مهر؛ 2- (اَعلام) 1) نام آتشكده‌اي در قم؛ 2) نام بنا و ناحيه‌اي در اصفهان.     اسم مهرین در لغت نامه دهخدا مهرین. [ م ِ ] (اِخ ) از ...

مِهري :    (مهر+ ي (پسوند نسبت))، 1- منسوب به مهر، م مهر؛ 2- (در موسيقي) نوعي از چنگ.     اسم مهری در لغت نامه دهخدا مهری. [ م َ ری ی ] (ص نسبی ) اشتر مهری ؛ اشتر نیک و نجیب. ...

مَهروز :    (مَه = ماه + روز)، 1- ماه روز، ماهي كه در روز نمايان است؛ 2- (به مجاز) زيبارو.     اسم مهروز در لغت نامه دهخدا مهروز. [م َ ] (اِخ ) اسم موضع سوق مدینه. (یادداشت مؤلف ). مهروز.[ م َ ...

مَهرو :    (= ماه رو) (به مجاز) زيبا رو.     اسم مهرو در لغت نامه دهخدا مهرو. [ م َ] (ص مرکب ) ماهروی. مهروی. ماه رو. که رویی چون ماه دارد. || مجازاً زیبا و جمیل : طاق و رواق مدرسه و ...