روش های ترک عادت ناخن جویدن

ناخن جویدن یک عادت غلط است که ممکن است تا سال ها در شخص باقی بماند و حتی در سنین بزرگسالی شخص عادت

ناخن جویدن یک عادت غلط است که ممکن است تا سال ها در شخص باقی بماند و حتی در سنین بزرگسالی شخص عادت به جویدن ناخن داشته باشد،اما والدین با چه روش هایی می توانند از سنین کودکی این عادت را از فرزند خود دور کنند.

ناخن جويدن دغدغه ای است که بسياری از والدين به خاص مادرها اغلب با آن روبه رو هستند؛ از این رو بررسی علت بروز اين پديده و راه های درمان آن جهت والدين الزامی به نظر می رسد.
راهکارهای ترک عادت های نامناسب فرزندانبه گزارش گروه وبگردی گروه تحریریه سایت؛ «کافی است چند دقيقه از او غافل شوم، آنچنان به جان ناخن انگشتانش می افتد که با شدت آن ها را می جود که خون از گوشه ناخن هایش راه می افتد. هرچقدر با او حرف می زنم که نبايد اين کار را انجام دهد يا حتي تنبيهش می کنم و گاهي دادوبیداد راه می اندازم، فايده ندارد. گوشش بدهکار نيست! از هر فرصتی استفاده می کند و تند و تند ناخن هایش را می جود. اين حرکتش در جمع باعث می شود ديگران فرزندم را به مضطرب و عصبي بودن متهم کنند و حتي شیوه های تربيتي ما را زير سؤال ببرند.» جداي از بدفرم شدن ناخن های فرزندشان و تغيير شکل ظاهری آن ها، تصوری که اين عادت در ديگران و اطرافيان ايجاد می کند، مي تواند موجب ناراحتی والدين شود.

روش های ترک عادت ناخن جویدن

علت جویدن ناخن چیست؟

غالبا کودکان تا قبل از دوسالگی، به مکيدن انگشت روی می آورند که امری طبيعی هست؛ ولی از دوسالگی کم کم ناخن جويدن شروع و تبديل به عادتی می شود که گاهی تا سن جوانی و حتی ميانسالی فرد با او می ماند.

مصطفی نجفی متخصص روانپزشکی کودکان در اين خصوص، می گوید: شيوع عادت به ناخن جويدن در سنین پیش از دبستان و بين پنج تا هفت سالگی بیش از هر وقت دیگری هست؛ مشکلي که هم پسرها و هم دخترها ممکن است به آن دچار شوند.

اين استاد دانشگاه در مورد دلايل ابتلای کودکان به جويدن ناخن، بیان می کند: یکی از بااهمیت ترین دلايل می تواند اضطراب باشد. اگرچه علت اضطرابی ناخن جويدن اثبات شده است نیست، ولی در بسیاری مواقع به عنوان عامل مهمی درنظر گرفته می شود.

ناخن جویدن یک عادت غلط است که ممکن است تا سال ها در شخص باقی بماند و حتی در سنین بزرگسالی شخص عادت

در بعضی کودکان زمینه های وسواسی، ترس، بیش فعالی و… به عنوان علت جهت آن برشمرده می شود و گاهی اوقات ناخن جويدن به دلایل محیطی هست؛ یعنی ابتدا ناخن جويدن یک عمل بی معنا است که بی علت و هرازگاهی رخ می دهد، ولی محیط کودک(خانواده، والدین، اطرافیان، مدرسه و…) به نحوی با آن برخورد می کنند که باعث تثبیت این عمل شده است و آن را به حد یک اختلال می کشاند. حتی در بعضی موارد نقش ژنتیک را هم مهم دانسته اند، ولی اثبات شده است نیست.

دکتر نجفی می افزاید: با اين وجود هنوز هم نمی توان علت دقيق و مشخصی جهت اين پديده پيدا کرد.

والدين آرامش خود را حفظ کنند!

به طورکلی بسته به ميزان شدتي که کودک عادت ناخن جويدن را دنبال می کند، مي توان با تصویر العمل مناسب رفتارش را تصحيح کرد. گاهی اوقات کودک ناخن را به دندان گرفته و حالت جويدن را نشان می دهد، گاهی این مسئله به صورت جویدن حقیقی ناخن ها درآمده و کودک با دندان دقیقا ناخن ها را می جود و آن ها را می کند؛ ولی گاهی مسئله شدیدتر است و علاوه بر جویدن ناخن ها، پوست اطراف ناخن ها را هم می جود و هم باعث قرمزی، التهاب، عفونت های قارچی، خونریزی، درد و بدشکل شدن ناخن ها می شود. در موارد شديدتر کودک به جويدن ناخن های پايش نيز متمايل می شود. درهرصورت بااهمیت ترین و اولين توصيه به والدين اين است که بپذيرند اين مسئله قابل حل است و نبايد باعث نگرانی آن ها شود.

نجفی در اين مورد می گوید: قبل از هرچیز بدانيد این مسئله پیچیده و لاینحلی نیست که بگوییم هیچ راهی باقی نمانده هست. قبل از اینکه بخواهیم مسئله کودک را حل کنیم، باید اضطراب والدین را حل کرده و به آن ها آرامش بدهیم؛ چراکه اضطراب والدین به فرزندان انتقال یافته می شود و به خودی خود می تواند اوضاع را سخت تر و پیچیده تر کند؛ نه اینکه بگوییم ناخن جويدن طبیعی است و مسئله محسوب نمی شود، ولی تا این حد نگرانی هم جهت آن غیرمنطقی به نظر می رسد. والدين تلاش کنند عنوان را بزرگتر از آنچه هست، نکنند. به هرحال کودکان ممکن است طی روند رشد خود دچار پرسشها و مشکلاتی شوند و این قضیه با تفکر، آرامش و مشورت با متخصص قابل حل است.

رفتار صحيح با کودک مبتلا

روش های ترک عادت ناخن جویدن

يکي از بدترين رفتارها و تصویر العمل هايي که والدين ممکن است در برابر ناخن جويدن فرزندشان نشان دهند، تهديد يا تنبيه آن ها هست. اين روانپزشک کودک می افزاید: والدینی که به تنبیه، لجبازی و ترساندن روی می آورند، بدانند که قطعا شکست خورده میدان خواهند بود و در آینده هم با پرسشها بیشتری روبه رو می شوند.

نجفی ادامه می دهد: تشویق و تنبیه مناسب در کودکان معجزه می کند؛ تنبیه و تشویقی که میزان مناسب داشته باشد و در وقت مناسب ارائه شود. اگر به کودک بگوییم هر لحظه ناخن جويدن را کنار بگذار تا بستنی به تو بدهم، قطعا بعد از خوردن بستنی، ناخن هایش را می جود؛ چون به یکباره نمی تواند آن را کنار بگذارد؛ ولی اگر بگوییم تا ظهر ناخن هایت را نجوی، بستنی به تو می دهم، تأثیرگذار و عملی خواهد بود. به علاوه تنبیه باید به این صورت باشد که چیزهایی که جهت کودک خوشایند هستند، از بین بردن شوند؛ به عنوان نمونه به او بگوییم اگر تا عصر ناخن هایت را بجوی، اجازه نداری کارتون ببینی. قاطعیت در این روش ها بسیار مهم هست؛ اگر قول تنبیهی یا تشویقی می دهید، حتما باید آن را عمل کنید. به علاوه تشویق شکل باج دادن نگیرد و یک تشویق بزرگ نباشد؛ به عنوان نمونه نگوییم اگر یک روز ناخن نجوی، برایت رایانه می خرم؛ یک پارک رفتن جهت این تشویق کافی است.

رفتارهای ممنوعه!

هرگز کودک را در برابر دیگران تحقیر نکنید و دائم به او تذکر ندهید. نگذاريد بحث همیشگی منزل تان ناخن جويدن فرزندتان باشد. دکتر نجفي با بيان اين مطالب می گوید: یکی از غلط های بزرگ والدين این است که با اطرافیان، دوست و فامیل و آشنا از این مسئله صحبت می کنند و به آن دامن می زنند. کودک این حرف ها را می شنود و متوجه اهمیت عنوان می شود و در بسیاری موارد همین قضیه به روشی جهت جلب توجه تبدیل می شود؛ یعنی همین که دائم جهت ناخن جويدن به فرزندتان تذکر می دهید، راجع به او حرف می زنید و بر او متمرکز می شوید، کار او را شدت یافتن می کند. کودک با خود این طور فکر می کند که هربار من ناخن می جوم، همه راجع به من حرف می زنند و انگار تا ناخن هایم را نجوم، کسی به من نگاه نمی کند؛ بعد به کار خود ادامه می دهد. درنتیجه در بعضی موارد تاحدی بی اعتنایی کردن می تواند این واکنش‌ها را از بین ببرد.

ناخن جویدن یک عادت غلط است که ممکن است تا سال ها در شخص باقی بماند و حتی در سنین بزرگسالی شخص عادت

درمان تحت نظر متخصص

به والدين توصيه می شود براي برطرف عادت بد فرزندشان، به جاي گوش دادن به نسخه های اطرافيان، از راهنمایی های مشاور يا روان شناس بهره بگيرند. افراد خبره می توانند ضمن آشنایی علت اصلي اين عادت، راهکار و برخورد مناسب و تأثیرگذار را نيز به شما بياموزند. دکتر نجفي می افزاید: گاهی زدن یک ماده تلخ یا تند مثل لاک های مخصوص ناخن جويدن یا حتی استفاده از چسب یا دستکش و… که مانع ناخن جويدن کودک می شود، با ايجاد احساس ناخوشايند خفيف و بيزاري از انجام کار، مي تواند به تدريج باعث ترک عادت شود.

وی ادامه می دهد: در بعضی موارد روانپزشک از دارو درمانی جهت اين عادت استفاده می کند.

منبع: هفته نامه امین جامعه

روش های ترک عادت ناخن جویدن