در تعریف بازی گفته اند:بازی کاری است که به قصد لذت و تفریح انجام شود و فایده ای در برداشته باشد. ولی جهت کودک بازی کردن، به خصوص در
بازی جهت فرزند شما این فایده های را دارد
در تعریف بازی گفته اند:بازی کاری است که به قصد لذت و تفریح انجام شود و فایده ای در برداشته باشد. ولی جهت کودک بازی کردن، به خصوص در هفت سال اول زندگی، سرشار از فایده های می باشد. این سخن مطابق آموزه های امامان معصوم (علیه السلام) است که سنّ بازی جهت کودک را تا هفت سالگی مناسب دانسته و فرموده اند:
اجازه بده پسرت هفت سال بازی کند و هفت سال ادبش کن و هفت سال به آن الزامش کن، اگر این چنین شد بعد رستگار می شود و الا خبری در او نیست.
فواید بازی
به راستی علت تأکید بر بازی در هفت سال اول زندگی چیست و چه فوایدی دارد؟ بازی، تلاش لذت بخشی است که جهت رشد همه جانبه کودک بافایده می باشد. «مری دی شرایدن» در کتاب بازی و رشد کودک کارکردهای بازی را «کارآموزی»، «تحقیق»، «کاردرمانی» و «تفریح» نامیده است.
عبارات مهم : مهارت اجتماعی – دوران کودکی
کارآموزی: مقصود از «کارآموزی» آن است که بازی وسیله ای جهت یادگیری مهارت های مورد نیاز در زندگی کودک باشد مثل: لباس پوشیدن، غذا خوردن، پاسخ دادن به تلفن و… از طرفی، می توان از طریق بازی، مهارت های حرکتی مثل: تقویت عضلات مهارت سخن گفتن و امور معنوی و اخلاقی در مسیر تربیت دینی مثل: درست کاری، انصاف، امانتداری، احترام، مسئولیت پذیری و مفاهیمی مثل حق و باطل را آموزش داد به عقیده جروم بروتر «روان شناس آمریکایی»:
کودکان جهت شکوفایی عقاید و تفکراتشان نیازمند فعالیت جسمانی و تجربیات تازه هستند بازی وقت های زیادی را جهت این کار در اختیار کودکان می گذارد.
آموختن مهارت اجتماعی: از دیگر فایده های بازی، آموختن مهارت و قوانین اجتماعی هست. کودک با گزینش نوع بازی، تعیین شرایط بازی و مقید کردن خود به اطاعت از اصول و قوانین آن، حقیقت نوع خاصی از زندگی اجتماعی را تجربه کرده و می داند به منظور پذیرش در گروه مجبور به اجرای قوانین بازی است این عمل موجب می شود او، به رشد عاطفی و فیزیکی دست پیدا کند که همه این ها مقدماتی جهت پذیرش نقش های متفاوت در آینده است.
تحقیق: منظور از «تحقیق» به عنوان یکی دیگر از کارکردهای بازی، آن است که این عمل، وقت های زیادی را جهت یادگیری فواید متفاوت اشیا به کودک داده، موجب مشاهده جست وجو و مکاشفه در دنیای اطرافش می شود و نتیجه آن، شکوفایی استعدادها، رشد قدرت تخیل و خلاقیت اوست.
تفریح و شادی: هم چنین بازی، عامل خوش حالی و رضایت مندی پایدار شده است روح فرزند را تحت تأثیر قرار داده، باعث ایجاد دید مثبت به آینده خواهد شد، که در موفقیت های بعدی او بسیار موثر بوده و زیاد کردن عزّت نفس و عقل او را به ارمغان می آورد. رسول خدا (صلی الله علیه واله وسلم)، در این باره می فرمایند: «بازی گوشی کودک در کودکی، مایه فزونی عقل اوست.»
کاردرمانی: مقصود از «کاردرمانی» به عنوان دیگر فایده بازی، در سخن «ملایی کلاین»، روان شناس مشهور اتریشی، به خوبی مشخص می شود؛ به عقیده او کودکان از طریق بازی، اضطراب ها و تعارض های عاطفی خود را ابراز می کنند. به عبارتی از راه تشویق آن ها به بازی، می توان پرسشها کودک را حل کرد. بنابراین، فایده های مهم بازی در این رابطه چنین می باشد: سرگرم شدن، ابراز عواطف و هیجانات آرامش یافتن، دور شدن از آنچه که موجب ناراحتی است و کم کردن خشم، این ثمرات موجب بردباری او در آینده خواهد شد.
امام کاظم (علیه السلام) در این باره می فرمایند:
شیطنت و بازی گوشی فرزند در دوران کودکی، امری پسندیده و مطلوب است و موجب می شود در بزرگسالی دارای شخصیتی آرام و خویشتن دار گردد.
بنابر آنچه بیان شد اگر طفل تا هفت سالگی بازی نکند، روح او کوچک مانده و در دوران بزرگسالی کودکی خواهد کرد: یعنی اگر بر اساس سخت گیری والدین مانند فرد بالغ، ساکت و آرام در گوشه ای بنشیند و بازی نکند، با تجربیات متفاوت آشنا نشده، حیله گری و تظاهر را پیشه خود ساخته و به بلوغ اجتماعی نمی رسد.
نکته مهم دیگر، نظارت و شریک شدن والدین در بازی با کودک هست. جهت این کار باید تا مرز کودکی خود را پایین آورند. کودکانه با طفل بازی کنند و رفتارهایی در سطح سن فرزند کوچک خود بروز دهند؛ این گونه عملکرد نه تنها شخصیت والدین را پایین نمی آورد، بلکه سیره ائمه اطهار (علیهم السلام) بوده است.
منبع : عطیه الهی / فاطمه سادات آقا میری
واژه های کلیدی: مهارت اجتماعی | دوران کودکی | کودکان | والدین | کودکانه | فرزند | زندگی | قوانین
