معنی اسم مُنیر

مُنير :    (عربي) ۱- ويژگي آنچه از خود نور داشته باشد، در مقابلِ مستنير؛ ۲- درخشان، تابان، روشن.

اسم منیر در لغت نامه دهخدا

منیر. [ م ُ ن َی ْ ی َ ] (ع ص ) جامه ٔ دوپوده. یقال : ثوب منیر؛ ای منسوج علی نیرین. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ) :
تا درکشد ابری که ز بلغار درآمد
کرباس منیر به سر کوه دماوند.
امیر معزی (دیوان ص ۱۸۰).
– منیر رازی ؛ نوعی پارچه ٔدوپوده از ری : و اما فی الخریف فالمنیر رازی و ملحم المروزی. (غرر اخبار ملوک الفرس ص ۷۱۰).
|| پوست گنده و سطبر. (آنندراج ). پوست ستبر گنده. (ناظم الاطباء). جلد غلیظ. (از اقرب الموارد).
منیر. [ م ُ ] (ع ص ) روشن و روشن کننده. (آنندراج ). روشن و تابان و درخشان. (ناظم الاطباء). روشن. (مهذب الأسماء) :… و من الناس من یجادل فی اﷲ بغیر علم و لاهدی و لاکتاب منیر. (قرآن ۲۰/۳۱). و ان یکذبوک فقد کذب الذین من قبلهم جأتهم رسلهم بالبینات و بالزبر و بالکتاب المنیر. (قرآن ۲۵/۳۵).
ماه منیر صورت ماه درفش تست
روز سپید سایه ٔ چتر بنفش تست.
فرخی.
نوروز فرخ آمد و نغز آمد و هژیر.
با طالع سعادت و با کوکب منیر.
منوچهری.
به است قامت و دیدار آن بت کشمیر
یکی ز سرو بلند و یکی ز بدر منیر.
مسعودسعد.
پسرا زلف چو زنجیر تو دام دل ماست
که برآویخته دام از طرف بدر منیر.
سوزنی.
پیشکار ضمیر و رای تواند
جرم مهر مضی ٔ و ماه منیر.
سوزنی.
بخوبی شد این یک چو بدر منیر
چو شمس آن به روشندلی بی نظیر.
نظامی.
و گر بر وی نشستن ناگزیر است
نه شب زیباتر از بدر منیر است.
نظامی.
عروس خاک اگر بدر منیر است
به دست باد کن امرش که پیر است.
نظامی.
فتنه ام بر زلف و بالای تو ای بدر منیر
قامت است آن یا قیامت عنبر است آن یا عبیر.
سعدی.
تو آفتاب منیر و دیگران انجم
تو روح پاکی و ابنای روزگار اجسام.
سعدی.
نه خود اندر جهان نظیر تو نیست
که قمر چون رخ منیر تو نیست.
سعدی.
تن سپید و دل سیاهستش بگیر
در عوض ده، تن سیاه و دل منیر.
مولوی (مثنوی چ خاور ص ۳۶۷).
|| از نظر فیزیکی، جسمی را گویند که منبع نور باشد یعنی به خودی خود قابل رؤیت باشد.
منیر. [ م ُ ] (اِ) فُک ، خرس آبی. خرس دریایی. خوک بحری. (از دزی ج ۱ ص ۷).
منیر. [ م ُ ] (اِخ ) مولدش دارالسلطنه ٔ لاهور است و خلف الصدق ملا عبدالحمید ملتانی بود. اما در عین شباب سرپنجه ٔ اجل بازوی امیدش برتافت. مثنویات و نثرهای رنگین وی مشهور است. از غزلیات اوست :
پیش از کرشمه ٔ تو ستم در جهان نبود
تا آن نبود عربده ٔ آسمان نبود
آمد به خواب خویش و گرفتار خویش شد
یا خویش هم ز فتنه گری مهربان نبود
از موج گریه پرده ٔ چشمم ز هم گسیخت
گویی نصیب کشتی من بادبان نبود
روزی که دل به زلف توام بود آشنا
چون شانه جزحدیث شبم بر زبان نبود.
(مرآةالخیال ص ۱۱۹).

اسم منیر در فرهنگ فارسی

منیر
حکیم منیر از سادات شیراز و در حکمت استاد و مردی مجرد و آزاد و مرتاض بود و ادعیه ایکه از شیخ مقتول در میانست در ستایش انوار میخواند و تعظیم کواکب میکرد . مولف دبستان المذاهب ویرا در سال ۱٠۵۳ ه.ق . در کابل دیده است .
نوردهنده، درخشنده، درخشان
۱ – ( اسم ) نور دهنده روشن کننده : [ آفتاب منیر ] . توضیح منیر مقابل مستنیراست . ۲ – ( صفت ) درخشان .
خرص آبی خرس دریایی
ابن منیر
از علما و ادبای مشهور مصر در اسکندریه
ابو منیر
محدث است

اسم منیر در فرهنگ معین

منیر
(مُ) [ ع . ] (اِفا.) تابان، درخشان .

اسم منیر در فرهنگ فارسی عمید

منیر
نوردهنده، درخشنده، درخشان.

اسم منیر در اسامی پسرانه و دخترانه

منیر
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: (تلفظ: monir) (عربی) ویژگی آنچه از خود نور داشته باشد، در مقابلِ مستنیر، درخشان، تابان، روشن – آنچه از خود نور داشته باشد، درخشان، تابان، روشن
منیره
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: (تلفظ: monire) (عربی) نورانی و روشن و درخشان و آشکار – مؤنث منیر، آنچه از خود نور داشته باشد، درخشان، تابان، روشن