كمال‌الدين : (عربي) ۱- موجب ترقي آيين و كيش؛ ۲- (اَعلام)۱) کمال‌الدین اسماعیل: (= کمال اصفهانی) [قرن ۷ هجری] شاعر ایرانیِ از مردم اصفهان، که به خاطر نوآوریهایش به خلّاق‌المعانی معروف شد؛ ۲) کمال‌الدین خجندی: [قرن ۸ و۹ هجری] شاعر و عارف ایرانی مقیم تبریز؛ ۳) کمال‌الدین فارسی: (محمّدابن حسن) [قرن ۷و ۸ هجری] ریاضیدان و فیزیکدان ایرانی، شاگرد قطب‌الدین شیرازی، دارای پژوهشهایی درباره‌ي نور، رنگین کمان و عددهای متحاب.
