معنی اسم متانت

متانت :    (عربي) ۱- حالت استواري و سنگيني در رفتار همراه با پرهيز از نشان دادنِ هيجان‌هاي دروني، وقار؛ ۲- (در قديم) استواري، محكمي.

اسم متانت در لغت نامه دهخدا

متانت. [ م َ ن َ ] (ع اِمص ) استواری و محکمی. (غیاث ). پایداری و برقراری و ثبات قدم و استحکام. (ناظم الاطباء) :
ای عزم تو بادی که در متانت
بنیاد چو کوه استوار دارد.
مسعودسعد (دیوان ص ۱۰۰).
چون کاری کند [ شیر ]… در تقریر فواید و منافع آن مبالغت کنم تا شادی او به متانت رای… خویش بیفزاید. (کلیله و دمنه ). و به متانت این دلیل اعتراف نمودند. (لباب الالباب ). || رزانت. پخته کاری. جزالت. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا): و اگر با متانت قلم مهابت شمشیر مقارن و… نباشد. (سندبادنامه ص ۵). این قاضی در کمال فضل و متانت علم و تبحر در منقول و معقول فریدالدهر و یگانه ٔ روزگار بود. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ ۱ تهران ص ۲۸۳). و بدان رقعه برغور فضل و متانت ادب و بلاغت سخن و کمال هنر او استدلال می توان کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ ۱ تهران ص ۲۸۵). || تمرد و سرکشی. (ناظم الاطباء). || قوت بسیار. نیرومندی سخت. (زمخشری، یادداشت به خط مرحوم دهخدا). || سخت شدن. سنگینی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). || وقار و رجوع به «متانة» شود.
متانة. [ م َ ن َ ] (ع مص ) درشت اندام و سخت گردیدن. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). صلب وقوی شدن. (از اقرب الموارد). || درشت و بلند شدن زمین. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || استوار شدن. (المصادر زوزنی ) (ترجمان القرآن جرجانی ص ۸۵). استوار و محکم شدن. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). و رجوع به متانت شود.
متانة. [ م ُ تان ْ ن َ ] (ع مص ) (از «ت ن ن ») قیاس کردن. (از اقرب الموارد). تان بینهما، قیاس و اندازه کرد میان هر دو. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).
متانة. [ م َ ن َ ] (ع ص، اِ) (از «ت ی ن ») جائی که در آن بسیار درخت انجیر بکارند. یقال ارض متانة؛ ای کثیرالتین. (از اقرب الموارد). جائی که در آن انجیر می روید. (ناظم الاطباء).

اسم متانت در فرهنگ فارسی

متانت
۱ – ( مصدر ) محکم بودن استوار بودن . ۲ – ( اسم ) محکمی : … و بمتانت این دلیل اعتراف نمودند . ۳ – نیرومندی . ۴ – وقار . توضیح در تداول بکسر اول تلفظ شود .

اسم متانت در فرهنگ معین

متانت
(مَ نَ) [ ع . متانة ] (مص ل .) ۱ – پایداری، استواری . ۲ – سنگینی، وقار.

اسم متانت در فرهنگ فارسی عمید

متانت
۱. وقار و سنگینی.
۲. [قدیمی] محکم بودن.
۳. [قدیمی] نیرومندی.