معنی اسم صائمه

صائمه :    (عربي) (مؤنث صائم) (در قديم) آن‌كه روزه مي‌گيرد، روزه‌گير، روزه‌دار.

اسم صائمه در لغت نامه دهخدا

صائم. [ ءِ ] (ع ص، اِ) نعت فاعلی از صوم. روزه دار. || هر بازدارنده ای خود را از طعام و کلام و سیر و نکاح و جز آن. (منتهی الارب ). || ایستاده و برپای. ج، صوام، صیام، صُوّم، صیم، صیّم، صیامی. || نام روده ٔ دوم از جمله ٔ شش روده ٔ شکم. (غیاث اللغات ). نام یکی از امعاء که از پس اثناعشر است و آن را صائم نامند چون طعام در آن ثابت نماند. معاء صائم ؛ یعنی روده ٔ روزه دار و این صائم به اثناعشر پیوسته است و صائم از بهر آن گویند که همیشه تهی باشد از ثفل و هیچ اندر وی قرار نگیرد، از بهر دو کار، یکی آنکه رگهای ماساریقا که به اثناعشر و دیگر روده ها پیوسته است بیشتر بدو متصل است، و آنچه غذا راشاید از وی میکشد و به جگر میبرد و دیگر آنکه منفذ زهره که صفرا از وی به روده فرودآید و روده را از ثفل بشوید و آن را دفع کند اندر این روده گشاده است و نخست بدو رسد و چون بدو رسد صفراء خالص و تیزتر باشدو او را زودتر شوید، بدین دو سبب همیشه این روده ازثفل خالی باشد و اندر حال بیماری تنگ تر گردد و فراهم تر آید. و خاصیت روده ٔ صائم آن است که همیشه تهی باشد و هیچ اندر وی درنگ نکند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
– صائم الدهر ؛ کسی که همیشه روزه دارد :
خورنده که خیرش برآید زدست
به از صائم الدهر دنیاپرست.
سعدی (بوستان ).
– صائم النهار و قائم اللیل ؛ کسی که روز روزه دارد و شب به عبادت بسر برد.

اسم صائمه در فرهنگ فارسی

صائم
( اسم ) ۱ – آنکه روزه گیرد روزه دار روزه گیر جمع صایمین . ۲ – یکی از امعائ که پس از اثنا عشر قرار دارد و بدان پیوسته است معائ صایم .
صائم الدهر
کسی که همیشه روزه دارد : حورنده که خیرش بر آید زدست به ار صائم الدهر دنیا پرست ( بوستان .کلیات )
صائم النهار
کسی که روزها روزه بدارد یا صائم النهارو قائم اللیل . کسی که روزها را روزه دارد وش بها را بعبادت بسر برد .

اسم صائمه در فرهنگ فارسی عمید

صائم
روزه گیر؛ روزه دار.
صائم الدهر
کسی که تمام روزهای سال را روزه بگیرد.

اسم صائمه در اسامی پسرانه و دخترانه

صائمه
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: روزه گیر، روزه دار