معنی اسم ساحله

ساحله :    (عربي ـ فارسي) (ساحل + ه (پسوند نسبت))، منسوب به ساحل ( ساحل.

اسم ساحله در لغت نامه دهخدا

ساحل. [ ح ِ ] (ع اِ) لب. (دهار). عراق. (ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ). کنار. کناره. کران. کرانه. ج، سواحل. || کناره ٔ دریا. (مهذب الاسماء) (غیاث اللغات ). زمین نزدیک دریا. و کرانه ٔ دریا. (منتهی الارب ) (آنندراج ).ساحل عبارت است از فصل مشترک خشکیها با سطح افقی دریا، بعبارت دیگر منحنی های هم ارتفاعی است که دارای ارتفاع صفر گز باشد. این فصل مشترک در سواحل بدون جزر و مد تقریباً ثابت است ولی در سواحلی که دارای جزر ومد است تغییر میکند و بوسعت زمینهای ساحلی افزوده یا کم میشود. (جغرافیای طبیعی جهانگیر صوفی ص ۳۴۵). دریا کنار. کنار دریا. دریا بار. لب دریا :
چو کشتی بساحل کشید آفتاب
شب تیره افکند زورق در آب.
فردوسی.
رسیدم من فراز کاروان تنگ
چو کشتی کو رسد نزدیک ساحل.
منوچهری.
چون ازآنجا گذشتیم بلب دریا رسیدیم و بر ساحل دریا. (سفرنامه ٔ ناصرخسرو چ دبیرسیاقی ص ۱۴).
ساحل تو محشر است نیک بیندیش
تا بچه بار است کشتیت متحمل.
ناصرخسرو.
شبی تاری چو بی ساحل دمان پر قیر دریائی
فلک چون پر ز نسرین برگ نیل اندود صحرائی.
ناصرخسرو.
چون تو ز بحر عدم هزار نوآموز
بر لب این خشک ساحل کهن افتاد.
مجیر بیلقانی.
چو بدریا نه صدف ماند نه دُر
رحمتی، ساحل عمان چکنم.
خاقانی.
از ره ری بخراسان نکنم رای دگر
که ره از ساحل خزران به خراسان یابم.
خاقانی.
جرجان و طبرستان و بلاد دیلم تا ساحل دریا درحکم امر و نهی و حل و عقد او منظم شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ ۱۲۷۲ ص ۲۳۳).
که مرد ارچه بر ساحل است ای رفیق
نیاساید و دوستانش غریق.
سعدی (بوستان ).
ای برادر ما بگرداب اندریم
و آنکه شنعت میکند بر ساحل است.
سعدی.
گر ملامتگر نداند حال ما عیبش مکن
ما میان موج دریائیم و او بر ساحل است.
همام تبریزی.
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحلها.
حافظ.
|| کناره ٔ رود. زمین نزدیک رود. کرانه ٔ رود.
– رودکنار. رودبار. کنار رود.
|| ساحل الحیوة؛ کرانه ٔ عمر. پایان عمر. رجوع به ساحل الحیات شود.
ساحل. [ ح ِ ] (اِخ ) نام جایگاهی است. (معجم البلدان ).
ساحل. [ح ِ ] (اِخ ) سواحل شرقی افریقا یعنی زنگبار و سفاله و نواحی همجوار آن را گویند. مردم آنجا و زبان آنان را نیز ساحلی و سواحلی نامند. (قاموس الاعلام ترکی ).
ساحل. [ ح ِ ] (اِخ ) ناحیه ای در افریقا، واقع در ساحل غربی بحر احمر و در شمال مصوع. (قاموس الاعلام ترکی ).
ساحل. [ ح ِ ] (اِخ ) قسمت ساحلی الجزایر و تونس را در افریقا نامند. (قاموس الاعلام ترکی ).
ساحل. [ ح ِ] (اِخ ) ناحیه ای است در شهرستان بیروت در لبنان، دربخش عکا و شامل ۱۸ قریه است. (قاموس الاعلام ترکی ).
ساحل. [ ح ِ ] (اِخ )ناحیه ای است در طرابلس غربی. (قاموس الاعلام ترکی ).
ساحل. [ ح ِ ] (اِخ ) شاعری است نهاوندی، او راست :
وعده ٔ وصلم بماه و سال مفرما
مدت هجر تو سال و ماه ندارد.
(از بهترین اشعار پژمان ).

اسم ساحله در فرهنگ فارسی

ساحل
کناره, کرانه, کناره رودیادریا, زمین نزدیک دریا
( اسم ) ۱ – کنار دریا یا رود کرانه جمع سواحل توضیح : عبارت است از فصل مشترک خشکی ها با سطح افقی دریا به عبارت دیگر منحنیهای کم ارتفاعی است که دارای ارتفاع صفر گز باشد این فصل مشترک در سواحل بدون جزر و مد تقریبا ثابت است ولی در سواحلی که دارای جزر و مد است تغییر میکند و بوسعت زمینهای ساحلی افزوده یا کم میشود . ۲ – ( تصوف ) نطق گفتار .
شاعری است نهاوندی
ساحل الحیات
کرانه عمر
ساحل الحیاه
( اسم ) پایان عمر کرانه زندگی یا به ساحل الحیاه رسیدن کسی . آفتاب عمر وی برلب بام بودن : و قاضی قضاه بوسلیمان داود بن یونس ابقاه الله – که اکنون این هر چند به ساحل الحیاه رسیده است افکار بمانده است ….
ساحل خانه
( اسم ) خانه ای که در کنار دریا باشد .
ساحل سرای
( اسم ) خانه ای که در کنار دریا باشد .
ساحل طلا
نام قدیمی غنا .
ساحل عاج
کشوریست در شمال خلیج گینه در مغرب افریقا میان لیبریا و ساحل طلا وسعت آن نزدیک بوسعت کشور فرانسه یعنی بیش از ۳۲۲/۵۰۰ کیلومتر مربع و جمعیتش بالغ بر ۷۶۱۰۰۰۰ تن است .شهر مهم ((باسام بزرگ )) مرکز تجارتی این کشور است .
ساحل گاه
( اسم ) کنار دریا ساحل .
ساحل نشین
( صفت ) آنکه در کنار دریا یا رود سکونت دارد کناره نشین .

اسم ساحله در فرهنگ معین

ساحل
(حِ) [ ع . ] (اِ.) کنار دریا یا رود، کرانه . ج سواحل .
ساحل نشین
( ~. نِ) [ ع – فا. ] (ص فا.) آن که کنار آب زندگی می کند (اعم از دریا، دریاچه، رودخانه ).

اسم ساحله در فرهنگ فارسی عمید

ساحل
کنارۀ رود یا دریا؛ زمین نزدیک دریا.

اسم ساحله در اسامی پسرانه و دخترانه

ساحل
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: زمینی که در کنار دریا یا دریاچه واقع شده است