آيينه(آئینه) : (= آيينه و آينه) ۱- سطح صاف و صيقل يافته شيشهاي يا فلزي كه تصوير را منعكس ميكند؛ ۲- (به مجاز) (در تصوف) دل عارف كه حقايق در آن منعكس ميشود؛ ۳-(در قديم) (در موسيقي ايراني) نوعي طبل يا زنگ كه از پشت فيل معمولاً در جنگ به صدا در ميآوردهاند.