اسم پسر م

ميثاق:  (عربي) پيمان و عهد.

مُهيمِن : (معرب از عبري) 1- آگاه به حاضر و غايب؛ 2- از نام‌ها و صفات خدا.

مَهيار : 1- (= ماهيار)، ( ماهيار؛ 2- (اَعلام) 1) پيرمردي مهمان نواز در روزگار بهرام گور؛ 2) پهلوان ايراني كه نام او دو بار در گرشاسب نامه‌ي اسدي طوسي آمده، اول در جنگ اول گرشاسب با لشكر بهو، دوم ...

مِهياد : (مِه = مِهتر، بزرگتر + ياد)، 1- تداعي‌گر مِهتري و بزرگي؛ 2- (به مجاز) مِهتر و بزرگتر.

مُهنّد : (عربي) (در قدیم) ساخته شده در هندوستان به ویژه نوعی شمشیر، هندوانی، شمشیر هندی.

مَهزيار : 1- (= مازيار)، ( مازيار؛ 2- (اَعلام) نام پدر علي اهوازي [علي ابن مهزيار اهوازي دورقي شيعي، مكني (كنيه‌ي او) به ابوالحسن مشهور به پسر مهزيار، وي فقيه و مفسر بود].

مهرشاد : (= خورشاد)، ( خورشاد.

مِهرزاد : (= زاده‌ي مهر) (اَعلام) بنا بر بعضي از نسخه‌هاي شاهنامه نام يكي از پسران اسفنديار است (مهرنوش).

مِهرداد: 1- داده‌ي مهر، آفريده شده‌ي مهر؛ 2- (اَعلام) 1) نام چهار تن از شاهان اشكاني. مهرداد اول: شاه [حدود 171-138 پیش از میلاد] و نخستین فرمانروای بزرگ اشکانی، که سلوکیان را یکسره از قلمرو ایران بیرون راند؛ مهرداد دوم ...

مِهرتاش : (فارسي ـ تركي) [مِهر = مهرباني، محبت + تاش (تركي) (= داش) اين كلمه به آخر اسم‌ها اضافه مي‌شود و شركت، مصاحبت يا همراهي را مي‌‌رساند و معادل پيشوند «هم» است]؛ 1- روي هم به معناي هم ‌مهر؛ ...

مِهربُد : (مهر = مهرباني و محبت + بُد /-bod/ (پسوند محافظ يا مسئول))، 1- محافظ يا نگهبان مهرباني و محبت؛ 2-(به مجاز) شخصِ مهربان.

مِهران : 1- به معني دارنده‌ي مهر؛ 2- (اَعلام) 1) نام يكي از خاندان‌هاي هفتگانه‌ي عصر ساساني (ويس پوهر) مقر افراد اين خاندان پارس بوده است؛ 2) نام پدرِ اورند سردار ايراني در عهد انوشيروان و نيز نام چند تن ...

مَهرام : (مَه + رام) 1- آن كه ماه رام اوست؛ 2- (به مجاز) خوشبخت.

مِهراس : (عبری) (اَعلام) 1) نام پدر الياس پيغمبر(ع)؛ 2) موبدي رومي كه قيصر او را به رياست شصت موبد به نزد انوشيروان فرستاد تا هديه‌ها نزد او برد و با او پيمان دوستي ببندد و باژو ساو را بپذيرد.

مِهراد : (مِه = مِهتر، بزرگتر + راد = جوانمرد)، 1- جوانمرد مِهتر و بزرگتر؛ 2- (اَعلام) از نويسندگان دوره‌ي ساساني كه كتابي به نام بزرگمهر ابن بختگان نوشته است.