اسم پسر ب

بهینا : فرزند نیکان ، کسی که اجداد و نیاکانش از خوبان بوده اند  

برسام : آتش بزرگ مرکب از بر(مخفف ابر) + سام ( آتش) -  نام یکی از سرداران یزگرد ساسانی  

بالاچ : از سرداران بلوچ  

برزما : ماه شب چهارده. بدر(نگارش کردی  

بابک  |    1- پرورنده و پدر را گويند؛ 2- (در قديم) خطاب فرزند به پدر از روي مهرباني؛ پدر جان؛ 3- (اَعلام) 1) پدر اردشیر بابکان [قرن 2 میلادی]؛ 2) نام دلاور ايراني كه از سوي اردوان فرمانرواي اصطخر ...

بينش : (اسم مصدر از ديدن) 1- (به مجاز) قدرت ادراك و شناخت معمولاً وسيع و ژرف، بصيرت؛ 2- (به مجاز) نگرش؛ 3- (در قديم) توانايي رؤيت، ديدن؛ 4- (در قديم) چشم؛ 5- (اَعلام) سيد تقی بينش نويسنده و محقق ...

بيژن :    (پهلوي) (اَعلام) نام پهلوان ايراني، پسر گيو و نواده ی گودرز و رستم، كه داستان دلاوري‌هاي او در شاهنامه‌ي فردوسي و بيژن نامه آمده است [«گرشويج» (Gershevitch) درباره‌ي نام بيژن دو پيشنهاد داد: نخست آن که آن ...

بِهياد : (به + ياد) 1- دارنده‌ي بهترين ياد؛ 2- (به مجاز) كسي كه از او به نيكي ياد مي‌كنند.

بِهكام : (به مجاز) كسي كه به بهترين وجهي به آرزوي خود رسيده؛ بهترين كامروا.

بَهامين : فصل بهار، بهار.

بَهادر : (شکل فارسی و اردوی واژه‌ي ترکی مفعولیِ «بغاتور» یا «باغاتور») 1- (در قديم) دلير، شجاع، قهرمان؛ 2-(اَعلام) نام چند تن از پادشاهان در روزگار گذشته.

بَهاءالدين : (عربي) 1- آن كه به آئين و دين خود ارزش دهد؛ 2- (اَعلام) 1) شيخ محمّد ابن حسين عاملي (منسوب به جبل عامل) معروف به شيخ بهائي، دانشمند بنام عهد شاه عباس صفوي؛ 2) بهاءالدین سلطان ولد عارف ...

بنيان : بنیاد، آنچه باعث ماندن و پایداریِ چیزی است، اساس، پایه.

بِنيامين : (عبري) 1- یعنی پسر دست راستِ من؛ 2- (اَعلام) آخرين پسر حضرت يعقوب (ع) و برادر تني حضرت يوسف  (ع) كه پدرش (حضرت يعقوب) وي را بنيامين ناميد. [درباره وجه تسمیه‌ي بنیامین آمده است که مادرش، راحیل همسر ...

بِشر : (عربي) 1- گشاده رويي؛ 2- (اَعلام) بِشر حافي صوفي معروف كه در بغداد مي‌زيست و گروهي از صوفيان را در اطراف خود گرد آورد. گويند وي در آغاز به كار لهو و لعب مشغول بود و بر اثر ...