چطور کودکم را جهت مدرسه رفتن آماده کنم؟

رفتن به مدرسه و محیطی اجتماعی که قانون خاصی دارد و کودک را مستقل می کند، روندی خاص هست. کودکان رفتارهای مختلفی را هنگام نخستین ورودشان به مدرسه از خود بروز می دهند.باید اشاره داشت که بعضی اوقات خود کودک مشکلی با رفتن به مدرسه و جدا شدن از والد خود ندارد، بلکه والد رفتارهای مضطرب و وسواسی از خود بروز می دهد که وحشت را در فرزند خود شکل می دهد.

کودکان رفتارهای والدین خود را کاملا درک می کنند و بسادگی متوجه نگرانی مادر و پدر خود می شوند. به عنوان نمونه هنگامی که مادر به صورت افراطی و مضطرب به کودک خود تذکر مراقبتی می دهد، ممکن است احساس نگرانی در کودک شدت یابد.
والدین مایلند، کودکشان مستقل واکنش‌ها کند. اضطراب جدایی، نخستین مساله دلواپس کننده ای است که والدین هنگام رفتن کودک به مدرسه با آن روبه رو می شوند. پدر و مادرها دوست دارند، فرزند آنها به آسانی مدرسه را بپذیرد و از جدا شدن از والدین وحشت نداشته باشد.

عبارات مهم : روابط اجتماعی – کودکان
معمولا آن دسته کودکانی که قبل از پیش دبستانی و دبستان، مهدکودک رفته اند، راحت تر می توانند از والدین خود جدا شوند، ولی در مورد بعضی کودکان رفتارها به شکلی دیگر دیده می شود و خانواده را مستاصل می کند. در آن دسته کودکانی که اضطراب جدایی دارند، رفتن به مدرسه معضل و کشمکشی عذاب آور بین آنها و والدینشان است.
کودک بشدت درخواست می کند تا در منزل بماند و التماس می کند که مدرسه نرود. همچنین ممکن است با گریه و داد و فریاد، اعتراض خود را برابر جدایی نشان دهد یا دچار علائم جسمانی مانند سردرد، دل درد، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ شود که منجر به نگرانی والدین و در نهایت ماندن کودک در منزل می گردد.
هرچه سن کودک کمتر باشد، علائم بیشتری از خود بروز می دهد. کودکان کم سن تر معمولا به والدین خود می چسبند، گریه می کنند، التماس می کنند و چانه می زنند تا از والدین خود جدا نشوند.
ابتدا مورد نیاز است روحیات کودک خود را شناسایی کنید و قبل از بازگشایی مدارس او را با استفاده از جملات انگیزشی جهت پذیرش مدرسه آماده کنید. کار کردن روی اعتماد به نفس کودک و تقویت روابط اجتماعی، روند جدایی را اصلاح می بخشد.

همچنین این نکات را رعایت کنید:

بدون اطلاع کودکتان را ترک نکنید.
به وحشت کودک دامن نزنید و او را از جدایی نترسانید.
اتفاقات روزانه را جهت کودک خود شرح دهید و بگویید در غیاب شما اتفاق بدی رخ نمی دهد.
در مورد جدایی با کودک صحبت کنید.
جدا شدن از کودک را عادی نشان دهید و نگرانی خود را به فرزندتان انتقال یافته نکنید.
کودک را به خاطر جدا نشدن سرزنش نکنید و مورد مقایسه قرار ندهید.
هنگام تنبیه به کودک نگویید، او را رها می کنید و تنها خواهد ماند.
در قالب بازی، جدایی را با کودک تمرین کنید.
کودک خود را در محیط های اجتماعی ببرید تا با همسالانش مراوده داشته باشد.