ملودی : (فرانسوي، melodie) (در موسیقی) توالی تعدادی از اصوات در موسیقی سازی و آوازی، به گونه ای که یک واحد مستقل را بسازد و معمولاً قابل زمزمه کردن باشد.
اسم ملودی در لغت نامه دهخدا
ملودی. [ م ِ ل ُ ] (فرانسوی، اِ) از «ملوس » یونانی بمعنی آهنگ و «اوده » بمعنی آواز و نواست و در موسیقی سلسله صداهایی است که آهنگی را بوجود آورد و نیز توالی کلماتی که در عبارت، گوش را نوازش دهد. (از لاروس ). نوا و آهنگ خوش آیند و اصوات موزون و بهم پیوسته ای است که به گوش خوش آیند باشد. ملودی ممکن است با ساز و آواز توأمان باشد و یا ممکن است ساز یا آواز جدا از هم اجرا گردد که در این صورت آن را یک صدایی نامند. رجوع به فرهنگ فارسی معین و لاروس بزرگ شود.
اسم ملودی در فرهنگ فارسی
ملودی
آهنگ، لحن، نغمه، خوش آهنگی
( اسم ) نوا و آهنگ خوش آیند را گویند و آن مایه اصلی موسیقی است . بتعبیر دیگر اصوات موزون و متوالی است که بگوش خوش آیند باشد . ملودی ممکن است با ساز یا آواز تنها اجرا شود . در این صورت آنرا یک صدایی گویند . وقتی که چند صدایی باشد با چند ساز یا آواز اجرا میشود توضیح ملودی همان نغمه است ( نظری بموسیقی ج ۱ ص ۱۴۸ )
اسم ملودی در فرهنگ معین
ملودی
(مِ لُ) [ فر. ] (اِ.) آهنگ، لحن، نغمه .
اسم ملودی در فرهنگ فارسی عمید
ملودی
قطعۀ موسیقی که از توالی چند صوت تشکیل شده و خوش آهنگ باشد، نغمه.
