اسم پسر ع

عبدالقادر : بنده پروردگار توانا  

عدن : بهشت زمینی  

عطاالله : داده و عطای خداوند  

عماد : تکیه گاه، نگاهدارنده، ستون  

عبدالباسط : عبد(بنده) + باسط(گستراننده، گسترش دهنده و از نامهای خداوند ) ، نام قاری بزرگ مصری 

عبدالحسين :    (عربي) 1- بنده‌ي حسين؛ 2- (به مجاز) دوستدار و ارادتمندِ امام حسين(ع)؛ [اين نام به لحاظ تولا و دوستي با امام حسين(ع) انتخاب مي‌شود]؛ 3- (اَعلام) عبدالحسين شرف الدين ابن يوسف عاملي موسوي دانشمند و متكلم شيعه ...

عبدالجبار:    (عربي) 1- بنده‌ي خداي قاهر؛ 2- (دراعلام) عبدالجبار علوي محمودي (زينبي علوي) از شاعران عهد محمود و مسعود غزنوي.

عبدالاحد:  (عربي) بنده‌ي خداي يكتا و يگانه.

عبدالحليم :  (عربي) بنده‌ي خداي بردبار.

عبدالحي :    (عربي) 1- بنده‌ي حي، كه [حي] نامي است از نام‌هاي خداي تعالي(هوالحي الذي لايموت)، بنده‌ي خدای زنده؛ 2- (در عرفان) آن كه مظهر و مجلاي حيات سرمديه حق و زنده به حيات ابدي حق باشد، كه در ...

عبدالجليل :    (عربي) 1- بنده‌ي خداي بزرگوار؛ 2- (اَعلام) عبدالجليل نصيرالدين ابوالرشيد رازي دانشمند شيعه در قرن 6 هجری.

عبدالعلیم :   (عربي) بنده‌ي خداي دانا و آگاه.

عبدالرشيد:    (عربي) 1- بنده‌ي خداي هادي؛ 2- (اَعلام) عبدالرشید غزنوی: شاه سلسله‌ي غزنوی [441-444 قمری] پسر سلطان محمود. او پس از وفات برادر زاده اش مودود (پسر مسعود غزنوی) از زندان نجات یافت و به سلطنت نشست. پس از ...

عبدالعزيز :    (عربي) 1- بنده‌ي خداي گرامي؛ [عزيز از صفات و نام‌هاي خداوند تعالی؛ 2- (اَعلام) 1) سلطان عثمانی: [1277-1282 قمری]، که در زمان او شورش و استقلال خواهی در بسیاری از سرزمینهای تابع گسترش یافت. سرانجام صدر اعظم ...

عبدالصمد :    (عربي) 1- بنده‌ي خداي بی  نیاز؛ 2- (اَعلام) 1) عبدالصمد بن ابراهیم، ابواحمد فارسی حُصری [762-765 میلادی] محدث . مُقری، معروف به قاریُ الحدیث اهل تبریز. وی در مکه دانش آموخت و در بغداد سکونت گزید و ...