اسم پسرانه اصیل

بخشايش : (اسم مصدر از بخشودن و بخشاييدن)، گذشت و چشم‌‌پوشي كردن گناه يا كار نادرست كسي، عفو، رأفت، رحمت و شفقت.

جمشيد :    1- به معناي جم درخشان يا جم شاه؛ 2- (اَعلام) آخرین شاه پيشدادي در داستانهای ملی ایران، ملقب به جَم، که 650 سال پادشاهی کرد و در سیصد سال نخست آن هیچ بیماری و مرگ نبود. سپس ...

دياكو : (اَعلام) (= ديا اكو)، پسر فرورتيش، نخستين شاه ایران [حدود 740-708 پیش از میلاد] از سلسله‌ي ماد که شهر همدان را به پایتختی برگزید.

دلير : 1- (به مجاز) شجاع، داراي جرأت و جسارت؛ 2- (در قديم) گستاخ، بي پروا.

دلاور :  1- (به مجاز) شجاع و جنگجو؛ 2- (در قديم) گستاخ.

روزبه : (در قديم) ( به مجاز) خوشبخت، سعادتمند، بهروز.

رامين : (= رام، رامتين)، (اََعلام) نام عاشق ويسه، [اين كلمه در بعضی منابع مركب از «رام»به معني طرب و «ين»است به معني طربناك است]. + . رامتين.

راميار : (= رميار)، رمه يار، چوپان.

رامسين :  گونه‌ي كهنه رامتين به معني سازنده و نوازنده است. + ن.ک.رامتین.

رامتین : (= رامسین، رامین) 1- نوازنده؛ 2- سازنده؛ 3- (اَعلام) نام شخصي كه واضع چنگ بوده. + ن رامين و رامسین.

سورِن : (اَعلام) 1) (= سورِنا) [قرن اول پیش از میلاد] سردار ایرانی، فرمانده سپاهیان ایران در جنگ با روم، که به کشته شدن کراسوس امپراتور روم انجامید [53 پیش از میلاد]. سورن بعدها به فرمان اُرُد اول اشکانی کشته ...

سُمران :  (معربِ سمرکند) سمرکند یا سمرقند، که نام شهری است در ایران قدیم و هم اکنون جزء کشور ازبکستان است.

آزرم :    1- داد، انصاف، شرم، حيا، لطف؛ 2-(در قديم)  ملايمت، مهرباني، ارج و قرب، ارزش و احترام، آسودگي، آسايش.

آريسا:    (آري = آريايي + سا (پسوند شباهت)) (= آريسان)، ( آريسان.

آريانا :    1- منسوب به آريا، آريايي؛ 2- (اَعلام) 1) نامي است كه جغرافي‌دانان يوناني به قسمتي از ايران يعني سرزمين آريائي‌ها داده بودند؛ 2) نام قديم ايران؛ [«اراتُستن» يوناني نخستين نويسنده‌ي خارجي است كه اين اسم (آريانا) را ...