صَبيه : (عربي) به گونه احترام آميز به معني دختر (فرزند).
اسم صبیه در لغت نامه دهخدا
صبیة. [ ص َب ْ /ص ِب ْ ی َ ] (ع اِ) ج ِ صَبی. کودکان. (منتهی الارب ).
صبیة. [ ص َ بی ی َ ] (ع اِ) دختر. (غیاث اللغات ). مؤنث صبی است. (منتهی الارب ). دخترینه. (مهذب الاسماء). کودک مادینه. کنیزک. دختربچه. ج، صبایا.
صبیة. [ ص ُ ب َی ْ ی َ ] (ع اِ مصغر) تصغیر صَبیَّة است. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
اسم صبیه در فرهنگ فارسی
صبیه
مونث صبی، دختر، دختربچه
( صفت اسم ) مونث صبی دختر دخترک جمع صبایا .
تصغیر صبیه است
ام صبیه
جهنی . از زنان صحابی بوده
اسم صبیه در فرهنگ معین
صبیه
(صَ یَّ) [ ع . صبیة ] (اِ.) مؤنث صبی، دختر بچه .
اسم صبیه در فرهنگ فارسی عمید
صبیه
دختربچه.