فروزان

فروزان :    آنچه بر اثر سوختن روشنايي دهد، فروزنده، شعله‌ور، مشتعل، روشن، تابناك، درخشنده.

 

 

اسم فروزان در لغت نامه دهخدا

فروزان. [ ف ُ ] (نف ) صفت فاعلی از فروختن. افروزنده. درخشنده. (حاشیه ٔ برهان چ معین ). تابنده. (صحاح الفرس ). روشن. درخشان. فروزنده :
که فرزند آن نامور شاه بود
فروزان چو در تیره شب ماه بود.
فردوسی.
تهمتن چو بشنید آن خواب شاه
ز باز و ز تاج فروزان چو ماه.
فردوسی.
فروزان یکی شمع بنهاد پیش
سخن راند هر گونه از کم و بیش.
فردوسی.
از خاکستر آتشی فروزان کرد. (تاریخ بیهقی ).
جوانی همه پیکرش نیکوی
فروزان از او فره ٔ خسروی.
اسدی.
تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف است
تو شمع فروزانی و گیتی شب یلدا.
امیرمعزی.
آه من چندان فروزان شد که کوران نیمشب
از فروغ سوز آهم رشته در سوزن کشند.
خاقانی.
قلب الاسد از اسد فروزان
چون آتش عود عودسوزان.
نظامی.
گه آوردی فروزان شمع در پیش
در او دیدی و در حال دل خویش.
نظامی
|| شادمان. سرخوش :
جهانجوی برتخت شاهنشهی
نشسته فروزان ابا فرهی.
فردوسی.

 

اسم فروزان در فرهنگ فارسی

فروزان
افروزان، تابان، درخشان

اسم فروزان در فرهنگ معین

فروزان
(فُ) (ص فا.) تابان، درخشان .

اسم فروزان در فرهنگ فارسی عمید

فروزان
تابان، درخشان.

اسم فروزان در اسامی پسرانه و دخترانه

فروزان
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: foruzān) آنچه بر اثر سوختن روشنایی دهد، فروزنده، شعله ور، مشتعل، روشن، تابناک، درخشنده – شعله ور، مشتعل، روشن، درخشنده