كِيكاووس : ۱- به معني«داراي منبع فراوان»؛ ۲- (اَعلام) ۱) (= کاووس) (در شاهنامه) دومين پادشاه كيانی؛ که ۱۶۰ سال پادشاهی کرد؛ ۲) نام دو تن از شاهان سلجوقی روم. عزّالدین کیکاووس اول: شاه [۶۰۸-۶۱۵ قمری]؛ عزّالدین کیکاووس دوم: شاه [۶۴۳-۶۵۵ قمری]، که با برادرانش قلج ارسلان چهارم و کیقباد دوم در سلطنت شریک بود. پس از حمله‌ي مغول به بیزانس گریخت و پایان عمر را در آوارگی گذراند؛ ۳) کیکاووس‌ابن اسکندر (عُنصُرالمَعالی) [حدود ۴۱۲- حدود ۴۸۰ قمری] نویسنده‌ي ایرانی و از امیران سلسله‌ي زیاریان، مؤلف قابوسنامه.