سَعدي : (عربی ـ فارسی) ۱- (در قدیم) سعد بودن، خجستگی، مبارکی؛ ۲- (اَعلام) سعدی [حدود ۶۰۰-۶۹۱ قمری] تخلّص و شهرت مشرف‌الدین (مصلح‌الدین) عبدالله شیرازی، شاعر و نویسنده‌ی ایرانی، مؤلف گلستان و بوستان، غزلها، قصیده ها و رساله‌ها‌ی مختلف، که همه در کلیات دیوان او چاپ شده است. آرامگاه او به نام سعدیّه در شیراز است.