مانيا : ۱- (در پارسي باستان) خانه، سراي؛ ۲- (در پهلوي) برابر با واژه‌ي مان به معني خانه و مسكن؛ ۳- (در یونانی، mania) شیدایی، عشقِ شدید، شوقِ مفرط، شیفتگی؛ ۴- (اَعلام) ۱) نام زن زِنيس حاكم ولايت اِاُلي جزو ايالات تحت فرماندهي فرناباذ [سردار بزرگ ايران در زمان اردشير دوم هخامنشي] ؛ ۲) مانیا اسکو دوسکا معروف به ماری کوری، فیزیک دان شهیر فرانسوی.
اسم مانیا در لغت نامه دهخدا
مانیا. (یونانی یا لاتینی، اِ) نوعی از جنون است که صاحبش را خصلت درندگان باشد، اکثر غضبناک بودن و قصد ایذای مردم نمودن خاصیت او بود. (کفایه ٔ منصوری، بنقل غیاث و آنندراج ). قسمی از جنون و دیوانگی. (ناظم الاطباء). جنون در یک امر بخصوص. دیوانگی در امری خاص. وسواس. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). مانیا کلمه ٔ یونانی است وآن نوعی دیوانگی باشد و خداوند آن دیوانه ای باشد که خوی ددان گیرد، هرچه یابد بشکند و بدرد و همیشه قصدآن می کند که در مردم افتد چنانکه خوی ددان باشد و نظر او به نظر مردمان نماند، به نظر ددگان ماند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً). چشمهای خداوند مانیا خشک و فرورفته باشد و پوست روی و پیشانی او خشک و درشت و تن او لاغر باشد و سخن بیهشانه بسیار گوید و نبض به سبب خشکی صلب و صغیر باشد و دلیل (یعنی قاروره ) اندر بیشتر وقتها زیتی تمام باشد و گاه باشد که به سرخی گراید و قوام اندر هر دو حال رقیق باشد… (ذخیره ٔ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً). و این علت مقدمه ٔ سه علت صعب است : یکی صرع، دوم سکته و سیم دیوانگی که آن را مانیا گویند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً). و [ نزله ] اگر بسیار باشد و سوخته گشته مالنخولیا آرد و اگر به گوهر دماغ یا به غشاء دماغ اندر باشد… سبات و مانیا… آرد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).
اسم مانیا در فرهنگ فارسی
مانیا
( اسم ) دیوانگی جنون .
اسم مانیا در اسامی پسرانه و دخترانه
مانیا
نوع: دخترانه و پسرانه
ریشه اسم: یونانی
معنی: (تلفظ: māniyā) (در پارسی باستان) خانه، سرای، (در پهلوی) برابر با واژه ی مان به معنی خانه و مسکن، (در اعلام) نام زن زِنیس حاکم ولایت اِاُلی جزو ایالات تحت فرماندهی فرناباذ [سردار بزرگ ایران در زمان اردشیر دوم هخامنشی] – معرب از یونانی، دیوانگی، جنون
مانیان
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: دهی از دهستان جلگا در بخش کوهک شهرستان فیروزآباد، همچنین بی نظیر و بی همتا