زَكيه : ۱- پاك، پاكيزه، زَكي؛ ۲- (اَعلام) نام ديگر حضرت فاطمه(س).
اسم زکیه در لغت نامه دهخدا
زکیة. [ زَ کی ی َ ] (ع ص )تأنیث زَکی ّ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : فانطلقا حتی اذا لقیا غلاما فقتله قال اقتلت نفساً زکیة بغیر نفس… (قرآن ۷۴/۱۸). || ارض زکیة؛ زمین برومند. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زمین برومند و پاک. (از اقرب الموارد). رجوع به زکی شود.
زکیة. [ زَ کی ی َ ] (اِخ ) دهی است میان بصره و واسط. (منتهی الارب ). رجوع به معجم البلدان و نزهة القلوب ج ۳ شود.
اسم زکیه در فرهنگ فارسی
زکیه
مونث زکی
( صفت ) مونث زکی
دهی است میان بصره و واسط
نفس زکیه
محمد ابن عبدالله بن حسن علی بن ابی طالب مکنی به ابو عبدالله و ملقب و مشهور به نفس زکیه از مردم مدینه و از اصحاب حضرت امام صادق بود و در عهد آن حضرت دعوی امامت کرد و به سال ۱۴۵ هجری قمری کشته شد .
اسم زکیه در فرهنگ معین
زکیه
(زَ یِّ) [ ع . زکیة ] (ص .) مؤنث زکی .
اسم زکیه در فرهنگ فارسی عمید
زکیه
= زکی
اسم زکیه در اسامی پسرانه و دخترانه
زکیه
نوع: دخترانه
ریشه اسم: عربی
معنی: مؤنث زکی، پاک، طاهر، پارسا
