شواهد روز افزونی در دست است که نشان می دهد رویدادهای دوره ی جنینی و اوایل زندگی نوزاد می تواند سبب بروز تغییرات دائمی متابولیکی مانند دیابت نوع ۲ و سندرم متابولیک شود که ترکیبی از عوامل خطری است که موجب افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی ، دیابت و سکته می شود.

بر اساس تحقیقات اخیر دانشمندان خطر ابتلا به دیابت در نوزادان نارس در بزرگسالی اندکی بیش از نوزادان طبیعی است. یافته های قبلی ارتباط بین تولد نوزاد نارس و دیابت را تایید نکردند ولی تحقیقات اخیر به ارتباط مستقیم بین تولد نوزاد نارس و  افزایش خطر ابتلا به دیابت در بزرگسالی اشاره می کند. به گفته محققان در بررسی‌ های اخیر مشاهده شد نوزادان و کودکانی که پیش از موعد مقرر به دنیا می‌آیند سطح بالاتری از انسولین در بدنشان وجود دارد و سطح بالای انسولین به نوبه خود می‌تواند یک شاخص مهم افزایش خطر ابتلا به دیابت در سال‌ های آتی زندگی باشد.

در این بررسی سوابق پزشکی ۱۳۵۸ نوزاد متولدشده در فاصله سال ‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۰ میلادی در بوستون و مقدار انسولین پلاسمای این کودکان در زمان تولد و در ابتدای کودکی  بصورت تصادفی اندازه گیری گردید.

پس از بررسی نتایج پزشکان مشاهده کردند سطح انسولین در بدن نوزادانی که پیش از موعد به دنیا آمده‌ بودند به مراتب بالاتر بوده است. محققین دریافتند که غلظت انسولین پلاسما با سن بارداری در زمان تولد رابطه ی عکس دارد و این رابطه در اوایل دوران کودکی به همین ترتیب ادامه می یابد. مقدار متوسط انسولین در هنگام تولد ۹٫۲میکرویونیت(واحد بین المللی) در میلی لیتر برای نوزادان فول ترم است (≥ ۳۹هفته) و برای نوزادان پری ترم یا نارس مقدار متوسط انسولین برابر با ۱۸٫۹  میکرویونیت در میلی لیتر (هفته ۳۴>) است.

با تایید این مطالعه این امکان وجود خواهد داشت که نوزادانی که بیشتر در معرض ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند زودتر شناسایی شوند تا والدین آنها نسبت به وضعیت جسمی فرزند شان در آینده و بیماری ‌های احتمالی که پیش ‌روی این کودکان در سنین بالاتر است آگاه باشند.