سوراخ کردن گوش معمولا استریل نیست بنابر‌این ممکن است هپاتیت را از این طریق انتقال دهد.
بسیاری از مردم گوش دختر‌های‌شان را در زمان نوزادی سوراخ می‌کنند. این کار معمولا دلیل پزشکی ندارد اما سوراخ کردن گوش بدون ریسک هم نیست!
در همه‌ی جا‌هایی که گوش را سوراخ می‌کنند، تجهیزات مناسب وجود ندارد و یا مربیانی که به‌طور ویژه برای کار با نوزادان آموزش دیده باشند، حضور ندارند. برای مثال وسیله‌ی سوراخ کردن گوش معمولا استریل نیست بنابر‌این ممکن است هپاتیت و بسیاری از عفونت‌های دیگر را از این طریق انتقال دهد. اگر شما حساس هستید که گوش فرزندتان حتما سوراخ شود، احتمالا ایمن‌ترین راه این است که از پزشک فرزند‌ان بخواهید که این کار را با یک سوزن برای‌تان انجام دهد.
قبل از سوراخ کردن گوش، شما چه چیز‌های دیگری باید بدانید؟
سوراخ کردن گوش معمولا بدون دارو‌های بی‌حسی انجام می‌شود چون فرایند سوراخ کردن گوش کمتر از یک‌بار تزریق داروی بی‌هوشی به بچه آسیب می‌رساند. قبل از شروع فرایند شما می‌توانید یک قرص استامینوفن کودکان یا ایبوپروفن به فرزندتان بدهید.
چیز دیگری که شما باید به خاطر بسپارید این است که فرزندتان مدام به گوشش دست می‌زند بنابر‌این ممکن است آن ناحیه از گوش که سوراخ شده، عفونی شود. برای جلوگیری از این اتفاق شما باید آن ناحیه را پاک کنید و چندین‌بار در روز ناحیه‌ی اطراف گوش را با الکل یا هیدروژن پراکسید تمیز کنید. همچنین می‌توانید به توصیه‌ی دکتر خود عمل کنید. مراقب قرمزی‌های گسترده و حساس اطراف سوراخ گوش و روی لاله‌ی گوش باشید چون می‌توانند نشانه‌ی عفونت باشند.
همچنین ممکن است فرزندتان بعد از سوراخ شدن گوشش نسبت به انواع فلزات حساسیت نشان دهد. اگر ناحیه‌ی اطراف سوراخ گوش او عارضه‌های پوستی مانند جوش‌های کوچک ایجاد شده بود شما باید گوشواره را از گوش او دربیاورید. برای جلوگیری از این عارضه هم باید حواس‌تان باشد که آن قسمت از گوشواره که با گوش فرزندتان تماس دارد،از جنس استیل بسیار خوب و یا طلای ۱۴ عیار ساخته شده باشد. اگر این عارضه فروکش نکرد، به احتمال زیاد فرزندتان نمی‌تواند از گوشواره استفاده کند.
