بهترین سن برای تنها خوابیدن کودک+جداکردن اتاق کودک

 باید توانایی حل مشکل از طرف والدین و کودک انجام شود. والدین می‌توانند راه‌حل‌هایی را برای این مشکل پیدا و به کودک پیشنهاد بدهند: من در اتاق خودم مطالعه می‌کنم و بیدارم تا وقتی که وقت خوابم برسد و تو هم در اتاق خودت باش. حتی می‌توانید از کودک بخواهید که خودش پیشنهادهایی بدهد که به این وسیله توانایی حل مساله را در او تقویت کرده‌اید.
پورشایگان در مورد نمونه‌هایی که والدین با کودک همدلی نمی‌کنند، می‌گوید: مثلا پدری که دخترش به او می‌گوید می‌خواهم با شما بیایم حمام! اما پدرش به جای همدلی و گفت‌وگو حالت مقابله‌ای می‌گیرید و می‌گوید که تو با مامان رفته ای و نباید با من بیایی دختر بگوید که من دوست دارم با تو بیام یا تو بهتر لیف میزنی بیشتر خوشم میاد این تجربه درباره جنس مخالف کسب می‌کند اما احساسش جنسی نیست.
این روانشناس درباره اینکه نه نگفتن به این دسته از خواسته‌های کودک چه عوارضی دارد، توضیح می‌دهد: بعضی وقت‌ها برای پدرومادر نه گفتن سخت است مخصوصا برای آنها که عاطفی‌تر هستند و مخصوصا که بچه‌ها هم خیلی لطیف هستند و پدر و مادر هم از بودن در کنار آنها و بوسیدن و در آغوش کشیدن فرزندان خسته نمی‌شوند. اما بغل و بوس باید تعادل داشته باشد و استقلال و دوری از بچه‌ها هم تعادل در کودک ایجاد می‌کند.
مهراندخت پورشایگان، روانشناس کودک و نوجوان در خاتمه در توضیح سن مناسب کودک برای جدا شدن اتاق خواب او از پدر و مادر می‌گوید: بچه‌ها را نباید قبل از دو سالگی از خود جدا کرد چون کودکان تا این سن نیاز مبرم به توجه و عشق ورزیدن شما دارند و باید به آنها توجه کافی شود. بچه‌هایی که در ۶،۷ ماهگی تخت‌شان را به اتاق دیگری می‌برند احساس ناامنی و بی اعتمادی در آنها شکل می‌گیرد و فکر می‌کنند که مراقب‌شان پیش آنها نیست اما وقتی کودک توانست خودش کفش و لباسش را بپوشد و توانش را داشت می‌توانید مطمئن باشید که بچه کاملا می‌تواند جدا باشد. توانمندی‌اش را دارد و به رشد شناختی رسیده است که بتواند در یک اتاق جداگانه بخوابد بدون اینکه اتفاقی برایش بیفتد. نیم ساعت قبل از خواب با بچه باشید و داستان بگویید و بازی کنید و بعد شب بخیر بگویید تا بچه بخوابد.