معنی اسم ستایش

برای مشاهده با کیفیت بیشتر، روی تصویر کلیک کنید

ستايش :    ۱- حمد و سپاس خداوند، شكرگزاري (به درگاه خداوند)؛ ۲- ستودن، مدح كردن، تعريف، مدح، تمجيد؛ ۳- تعريف و تمجيد شدن.

اسم ستایش در لغت نامه دهخدا

ستایش. [ س ِ ی ِ ] (اِمص ) اسم مصدر از ستاییدن و ستودن. پهلوی «ستایشن ». (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). دعا و ثنا و شکر نعمت و مدح و نیکویی گفتن و ستودن و آفرین. (برهان ) (غیاث ) (آنندراج ). حمد. (منتهی الارب ) (ترجمان القرآن ). مدیح. مدحة. ثناء. (منتهی الارب ) (دهار). مقابل نکوهش :
ستایش خوش آیدش بر هر هنر
نکوهش نبایدش خود زیچ در.
بوشکور.
بدو گفت رودابه کای شاه زن
سزای ستایش بهر انجمن.
فردوسی.
نخست آنکه کردی ستایش مرا
بنامه نمودی نیایش مرا.
فردوسی.
همه جهان پدرش را ستوده اند و پدر
چو من ستایش او را همی کند تکرار.
فرخی.
مقرر گردد که هر کس که خرد وی قوی تر، زبانها در ستایش او گشاده تر. (تاریخ بیهقی ). در ستایش وی سخن دراز داشتم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص ۲۶۲).
بمیدان دانش بر اسب هنر
نشین و ببند از ستایش کمر.
اسدی.
موبد موبدان پیش ملک آمدی… و ستایش نمودی و نیایش کردی. (نوروزنامه ). سپاس و ستایش مر خدای را عز و جل که جلال و آثار قدرت او بر چهره ٔ روز روشن تابانست. (کلیله و دمنه ).
خاقانی از ستایش کعبه چه نقص دید
کز زلف و خال گوید و کعبه برابرش.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص ۲۱۹).
ستایشت بحقیقت ستایش خویش است
که آفتاب ستا چشم خویش را بستود.
مولوی.
احمق را ستایش خوش آید چون لاشه ای که در کعبش دمند فربه نماید. (گلستان ).

اسم ستایش در فرهنگ فارسی

ستایش
اسم مصدرازستاییدن، ستودن، مدح، ثنا، خوبی ونیکی
( اسم ) ۱ – نیکویی گفتن مدح آفرین گویی . ۲ – شکر نعمت شک گزاری .
ستایش آمیز
( صفت ) توام با ستایش قرین ستایش .
ستایش سرا
مداح. ستایش کننده
ستایش گرفتن
ثنا گفتن شکر کردن
ستایش گفتن
ستودن . مدح گفتن
ستایش کردن
( مصدر ) ۱ – مدح کردن ستودن . ۲ – شکر نعمت ( خدا ) بجای آوردن .
مدح کردن . نیکویی گفتن
ستایش کنان
در حال ستایش
نام ستایش
از دهاهای زردشتیان است و آنرا دعای از پس نیایش ویشت نیز گویند .

اسم ستایش در فرهنگ معین

ستایش
(س یِ) [ په . ] (اِمص .) ۱ – مدح . ۲ – پرستش . ۳ – شکر، سپاس .

اسم ستایش در فرهنگ فارسی عمید

ستایش
۱. ستاییدن، ستودن، مدح، ثنا.
۲. خوبی و نیکویی کسی یا چیزی را گفتن.
* ستایش کردن: (مصدر متعدی) ستودن، مدح کردن.
ستایش آمیز
آمیخته به ستایش.
ستایش کنان
۱. در حال ستودن و مدح کردن.
۲. (صفت) ستایش کننده.

اسم ستایش در اسامی پسرانه و دخترانه

ستایش
نوع: دخترانه
ریشه اسم: فارسی
معنی: (تلفظ: setāyeš) حمد و سپاس خداوند، شکرگزاری (به درگاه خداوند )، ستودن، مدح کردن، تعریف، مدح، تمجید، تعریف و تمجید شدن – سپاس حمد خداوند، ستودن، تعریف، تمجید شدن